Werken in de showbusiness: 'We nemen onze kinderen soms mee'

Hola! Ik ben Bregje, en de komende tijd ga ik jullie op de hoogte houden over mijn 'tweelingmama bestaan'. Ik ben 28 jaar oud en woon in het Zuid-Spaanse Marbella. Hier woon ik samen met mijn man Oscar, onze dochter Skyler van net drie en tweeling Oscar en Felix van zes maanden oud.

In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij Magic Unlimited. Ik als manager, mijn man als illusionist. De showbusiness drukt een zware stempel op ons bestaan, want met de show reizen we de hele wereld over. Voorheen ging ik vaak mee met dit soort optredens, maar sinds we kinderen hebben is deze frequentie gedaald. Dat is ergens wel jammer, maar vind het ook erg fijn er voor de kinderen te kunnen zijn. Wanneer we voor echt lange tijd naar het buitenland moeten voor werk, nemen we de kinderen mee. Zo heb ik nu al een reisje van zes weken Zuid-Frankrijk in het vooruitzicht. Niet verkeerd toch?!

Het leven in Spanje bevalt ons erg goed en ik zie ons dan ook niet snel teruggaan naar Nederland. Hoewel we aardig aan het 'verspaansen' zijn, blijven we diep van binnen toch Hollanders. Er wordt dus regelmatig een tripje naar de Nederlandse winkel ingepland om hagelslag, andijvie en lekker brood te halen. Het Spaanse brood is namelijk echt níet te eten, maar blijft wel met gemak twee weken vers...

Het leven als buitenlander brengt ook complicaties met zich mee, en sommige dingen zijn gewoon écht anders. Om paspoorten voor de tweeling te regelen, moesten wij helemaal naar Madrid toe. Dat is 600 kilometer verderop, maar we hebben het gedaan met twee baby’s van 6 weken achterin, en ik kolvend op de bijrijdersstoel.

Ook gaat een bevalling en het proces van zwanger zijn in Spanje er heel anders aan toe dan in Nederland. De Spanjaarden zijn namelijk niet vies van wat medische onderzoekjes, dus als je al vindt dat je in Nederland veel moet tijdens je (tweeling)zwangerschap, tel er dan nog zo’n 10 aanvullende onderzoekjes en uitstrijkjes bij op. Niet altijd een pretje, maar hey, alles voor je kind(eren)!

De bevalling zelf vond ik hier wel fantastisch geregeld. Dat verhaal zal ik in een van de komende blogs nog wel eens vertellen. Het enige minpuntje was, dat ik ‘moederziel alleen’ tussen vijftien man medisch personeel moest bevallen, terwijl manlief in een ander kamertje ijsberend op het verlossende woord moest wachten. Ik vind het ergens jammer dat hij zijn zoons niet heeft geboren zien worden, maar gelukkig heeft hij daar minder moeite mee. Hij vergelijkt het als een ‘scene uit een film van vroeger’.

Ook kennen ze hier geen kraamzorg zoals in Nederland. De Spanjaarden gaan er van uit dat je familie je wel komt verzorgen. Gelukkig had ik een hele lieve schoonmoeder, die ook in Spanje woont en die dit voor mij deed. Dat was ook wel nodig, want manlief moest toen de tweeling nog maar vier dagen oud was voor drie weken weg, om op te treden in Frankrijk. Die tijd was echt wel pittig en heb er ook veel verdriet van gehad dat hij er niet was die bijzondere eerste paar weken. Maar het is wat het is, want ons geluk was wél dat hij wel bij de geboorte van de tweeling heeft kunnen zijn... Al was het drie kamers verderop.

De komende tijd ga ik jullie dan ook op de hoogte houden van ons dagelijks leven, ons gezin en nog heel veel dingen meer. Op instagram ben ik trouwens te vinden als @magic_twinmom, volg me daar gerust want ik vind het altijd leuk om met andere (tweeling) mama’s in contact te komen.