De ballen!

Zwemmerseczeem, tennisarmen, een voetbalknie. Ik ben wat je noemt een sportief aangelegde tweelingvader. Als je de lijst met blessures die ik in mijn leven heb opgelopen opsomt, lijkt het alsof ik behoorlijk moet hebben gesport.

Lijkt, want zoals ik het laatst verwoordde aan een collega die informeerde wat ik zoal voor dit lijf doe (dat laatste is gelogen overigens): ‘Als je mij ziet rennen, zou ik mee gaan rennen. Er staat dan waarschijnlijk iets in brand’. Dat is natuurlijk lichtelijk overdreven. Gisteren nog rende ik door de straat (omdat de frietjes anders teveel zouden afkoelen). 

Er is echter ook hoop: Toen ik me voor de intake van een operatieve ingreep afgelopen maand in het ziekenhuis meldde bij een orthopeed, informeerde zij of ik nog vragen had. Ik stelde de vraag of ik na de ingreep nog topsport kan bedrijven. Zij antwoordde ja! Super verrassend, want dat heb ik nog nooit in mijn leven gedaan!

En toch ben ik super vaak op sportvelden te vinden. Om precies te zijn op dinsdag tot en met zondag. 

Ik vierde het einde van de zwemlessen van de tweeling Jelte & Jurre (8). In de veronderstelling dat de wekelijkse haastmomenten -improviseren met eten etc.- eindelijk achter de rug waren. Stom dat ik me niet besefte dat de drukte toen pas goed en wel begon. Net als zoveel andere (tweeling)ouders begonnen toen namelijk de hobby’s.

Jelte begon al heel vroeg met tennissen. En daar bedoel ik niet mee op jonge leeftijd, maar letterlijk vroeg. 

Op de zondagen zitten we geregeld rond achten al in de auto naar zijn wedstrijden. Terwijl mijn vrouw ondertussen met Jurre naar de voetbalschool rijdt, waarna een van ons Jippe naar zijn tenniswedstrijd brengt. De zaterdag is met voetbalwedstrijden van Jippe en Jurre hetzelfde recept. Waarna we weer fris aan de week kunnen starten met elke (!) dag muzieklessen, voetbaltrainingen en tennistrainingen, soms meerdere kinderen per dag op overlappende tijden.

Ikzelf ben inmiddels uitgegroeid tot een kenner van waar je in heel Zuid-Limburg de beste koffie in sportkantines krijgt. Welke wc’s nog ruiken naar de avondtraining de vorige dag en welke je beter over kunt slaan. En welke kantinemedewerkster een plaatje is óf in 1954 een plaatje wás. Niet om op te scheppen, maar Michelin zal me vast binnenkort benaderen als ze ook sterren uitdelen aan sportkantines of ze afnemen.

Soms, heel soms, sta ik met zo’n slappe bijna doorzichtige koffie in mijn ene hand wel eens met de andere hand te googelen langs de lijn op welke sporten maar eenmaal per maand of minder zijn. Vollemaanballet, schaatsmarathons op de Maas, kwartaalbasketbal, schrikkeljaar-turnen zijn er nog niet maar kunnen een gat in de markt zijn voor (tweeling)ouders.

Ik heb ook overwogen me te bekeren tot een streng religieus genootschap dat tegen sport in het weekend/in de avonduren is, of waar ouders niet welkom zijn op trainingen, lessen of wedstrijden. 

Zelfs streaken is in me opgekomen. Als je dat als ouder een maand of wat doet op de verschillende velden heb je al gauw (naast een verkoudheid) een aantal stadion/sportcomplexverboden te pakken.

Maar dan denk ik zelfkritisch aan het feit dat dit met de naderende koude herfst en winter waarschijnlijk weinig indruk maakt en niet super goed op mijn onderwijs cv zou staan…

Maar bovenal hoor ik dan vaak weer zo’n kereltje op de autostoel naast me of op de achterbank in geuren en kleuren nog eens die actie of dat doelpunt beschrijven en zie ik hoeveel plezier ze in hun hobby’s hebben. 

En dat maakt meer goed dan een stel wallen tot mijn enkels, doorzichtige koffie, veenlijken achter de bar, kookstress en lege tanks kapot kunnen maken.

En ondertussen beperk ik mijn eigen sportambities tot bitterballen, kauwgomballen of gehaktballen. Dat gaat zó goed dat mijn vrouw me laatst vroeg of ik niet eens zou gaan rennen of zo. Vreemd, want ik rook nergens brand. Ik voelde spontaan een nieuwe blessure opkomen: een ontstoken motivatieklier. En die schijnt net heel belangrijk te zijn voor het sporten…

Wordt vervolgd?

Jeroen

Chronisch vermoeide tweelingvader van Jelte en Jurre (8) en vader van Jippe (11)