Wel of niet: oppassen op kleinkinderen

'Oma's overbelast door kleinkinderen: 'Soms zitten ze huilend in de spreekkamer.'', kopt RTLnieuws.nl. Ik schrik hiervan, want dat moet toch niet de bedoeling zijn van quality time met je kleinkinderen?

Een paar weken later heb ik een overleg met leidinggevenden binnen de kinderopvangbranche. Ook daar hoor ik iemand zeggen: 'Laat alle kinderen naar kinderopvang komen. Het kan toch niet zo zijn dat opa's en oma's, die jarenlang hebben moeten werken, in hun vrije tijd alleen nog maar aan het oppassen zijn?'

Ook ik 'doe eraan mee': onze kinderen gaan 3 dagen naar de opa's en oma's. De kids springen al een gat in de lucht als ik de avond ervoor vertel dat ze de volgende dag naar oma Net of oma Rita mogen. En ik ben er echt van overtuigd dat ze juist door deze tijd samen een enorme sterke band opbouwen. Ik weet ook dat de opa's en oma's er erg van genieten. Maar vragen we niet teveel? Nu lees ik in het artikel dat het met name gaat over oma's die ouder zijn dan 60 jaar en vaker met gezondheidsproblemen te maken krijgen. Mijn moeder en schoonmoeder hebben deze leeftijd nog niet gepasseerd, maar toch...

Wat, denk ik, scheelt is dat we allemaal vlakbij elkaar wonen. Opa's en oma's hoeven niet ver te reizen om op te komen passen en de kinderen gaan ook naar hen toe. Zo kunnen ze hun eigen dingen thuis doen en komen vriendinnen gewoon op de koffie.

Het is ook dubbel want mijn ervaring is ook dat het (vooral) als tweelingmoeder erg belangrijk is om hulp in te schakelen, om dat te durven vragen. En toch kom je dan ook meestal bij je (schoon)ouders terecht, zij staan het dichtste bij en daarnaast: wie wil en kan er doordeweeks op twee baby's of ondertussen peuters passen? Vrienden hebben zelf kinderen of een fulltime job, zussen en broers wonen niet naast de deur, werken ook... Natuurlijk past er ook soms een vriendin of andere familie op maar meestal doen we toch een beroep op onze ouders.

Voor de avonden heb ik ook al gedacht over een oppasmeisje. Maar aangezien Maud en Femm niet altijd de beste slapers zijn (meestal niet) en ze 's avonds echt nog proberen om er uit te mogen, huilend wakker worden etc., vind ik ook dat nog een beetje lastig...

De verdeling bij ons thuis is nu zo: ik werk 3,5 dag en 3,5 dag ben ik samen met de kids. Ze gaan dus een halve dag naar de kinderopvang. Verder zorgen we dat we 's avonds thuis zijn, in ieder geval 1 van ons. Alleen bij een feestje, etentje etc. hebben we oppas nodig en eerlijk is eerlijk: vaak zijn dat wel de opa's en oma's. Maar het geeft ook zo'n fijn en veilig gevoel. Herken je dat? We zijn er zo blij mee en ik denk dat dit wel erg belangrijk is: het laten weten dat je het waardeert en dat we ook begrijpen dat dit niet 'normaal of vanzelfsprekend' is en dat we het echt als toegevoegde waarde zien voor onze meiden. De band met opa en oma is zo sterk.

Ik ben erg benieuwd hoe jullie het hebben geregeld qua opvang van jullie tweeling/kinderen?