Onze tweeling: ieder op een eigen school?
'Mama, het is jammer dat er geen twee groep 'dries' zijn zodat we ieder in een eigen klas zitten', zegt Femm terwijl we aan tafel zitten te eten. Ik besef me dat dit een mooi moment is om met haar te praten over de spannende stap die we willen gaan maken...
Het begon ongeveer een jaar geleden toen Maud en Femm allebei in hun eigen kleuterklas zaten en we ons beseften dat ze straks samen in groep 3 zouden zitten, Toen onze meiden vier jaar werden, startte ze ook samen in een klas maar als snel hadden we het gevoel dat het beter zou zijn als ze allebei hun eigen plekje zouden hebben. Die stap was vrij snel en gemakkelijk gezet. En veilig dat ook, want het ging hier over twee klassen op dezelfde school en mocht het niks worden dan konden ze altijd weer samen in een klas.
Eigen pad Ik hoor het de kleuterjuf van toen nog zeggen: 'Dit is een hele goede stap geweest'. Maud en Femm maakten eigen vriendjes en vriendinnetjes en thuis hadden ze elkaar meer te vertellen. Zo ontstond een eigen leven, met en zonder elkaar, iets wat we zo gunnen. Ik kwam deze week een mooie post op Instagram tegen van de Tweelingcoach: 'Elkaar vrij laten om je eigen pad te volgen' en volgde hierover gisteren haar online workshop. En precies dit is iets wat wij als ouders willen meegeven aan onze meiden. Niet altijd makkelijk want als tweeling (in ieder geval bij onze tweeling) is het al snel niet eerlijk als de een iets mag en de ander niet. Of houden ze elkaar toch in de gaten met als gevolg strijd om van alles en nog wat. Maar, als het nodig is, komen ze voor elkaar op en zie en voel ik de enorme verbinding die ze samen hebben.
Maar goed, groep 3 dus. Ondanks dat onze meiden er veel zin in hadden, merkten we ook frustraties toen het eenmaal zover was dat ze weer bij elkaar in de klas zouden komen. Bij thuiskomst werd er al gauw verteld wat de ander (verkeerd) had gedaan en ook waren er discussies over wie wat aan ons mocht vertellen en wie nou het vriendje van wie was. Vrij snel maakten we hier afspraken over maar toch... we voelden dat er meer ruimte nodig was en zo begon Femm over 'twee groep dries' en dat ze het zo jammer vond dat er maar 1 groep 3 is op haar school.
Ik besloot die avond aan haar te vertellen dat het ook mogelijk was om naar een andere groep 3 te gaan maar dan op een andere school. Ze kroop op mijn schoot en stelde tientallen vragen en ook besloot ze alvast een aantal dingen:
1. 'De nieuwe juf mag niet tegen de andere kinderen zeggen: 'Er is een nieuw meisje in de klas', dat vind ik echt te spannend.'
2. 'Ik wil niet trakteren als ik afscheid neem.' 3. 'Wanneer ik op de andere school ga kijken wil ik ook echt meedoen en niet alleen maar even kijken.'
Een duidelijke top 3 en vol verbazing en ook met trots zat ik naar haar te luisteren. Ik denk dat Femm onbewust ook klaar was voor een nieuwe plek. Toen we Maud vertelden dat we naar een andere klas wilden gaan kijken en waarom Femm dan wellicht naar een andere school zou gaan, stak ze haar duimen omhoog met de woorden: 'Dat vind ik fijn maar ook jammer. En... ik wil niet weg uit mijn klas, want ik zit met mijn 'bestie'!' Duidelijke taal ;)
Moederhart En dan... dan wordt het echt. Gevoelens vliegen alle kanten op: doen we het goed? Onze meiden ieder naar een eigen school... Moeten we ze wel uit elkaar halen? Ja, we gunnen ze zo de ruimte die ze nodig hebben om zichzelf te zijn en ontwikkelen. En dan voelde ik weer: Nee! Die twee horen toch ook bij elkaar en Femm heeft ook haar vriendjes in de klas... Straks zitten ze op twee verschillende scholen! Mijn (tweeling)moederhart... je kent het vast, alle gedachtes en gevoelens veranderden steeds weer. Ook Femm zat met dat gevoel. Van JA, ik wil naar de andere school tot NEE, ik ga mijn klas en vriendjes zo missen. Logisch, en zo begrijpelijk maar het deed zoveel met mij als moeder. Wat ben ik dan ook dankbaar dat we fijne mensen om ons heen hebben die met hun expertise hebben meegekeken, geluisterd en ons hebben begeleid. Het hielp zo om daadwerkelijk de knoop door te hakken.
Nieuwe school
Vrijdag was de grote dag... daar ging Femm! Dapper zoals ze is, met al haar spullen naar de nieuwe school om een dagje mee te draaien. Samen mochten we de school in (gelukkig mocht ik mee) voordat de andere kinderen en ouders er zouden zijn. In alle rust heeft Femm kennis kunnen maken met haar juffen en gezien hoe haar klas / de school eruitziet. Ik kreeg nog een hele dikke knuffel en zonder tranen (nee, ook ik hield het droog ;) namen we afscheid. Tussendoor kreeg ik een bericht met foto's van de juf dat het erg goed ging. Hoe fijn is het om dat dan te ontvangen en 's middags uit school vertelde Femm trots alle verhalen en had ze allemaal tekeningen gekregen van klasgenootjes. Wat een fijne start!
Deze week neemt ze afscheid op De Schakel. Wilde ze eerst alleen maar doei zeggen (ze zei: 'Mama, dat doe jij toch ook als je weggaat? Gewoon doei zeggen'), nu wil ze toch trakteren. En zo ging ze vandaag al met een roos en hart richting school om de juffen te bedanken die ze vrijdag niet meer ziet. De traktatie gaan we deze week maken, die heeft Femm zelf bedacht. Daarbij zit voor iedereen een fotootje van haar waar ze voor haar nieuwe school staat. Zodat haar klasgenootjes altijd nog even naar haar kunnen kijken ;)
Op naar een nieuw hoofdstuk lieve Femm!
Sta jij ook voor een schoolkeuze en ben je benieuwd naar hoe het proces eruit heeft gezien en wat ons erg heeft geholpen om de keuzes te maken? Binnenkort deel ik hierover een blog met tips! P.S. Inspiratie van Tweelingmama automatisch en gratis in je mailbox ontvangen? Meld je hieronder aan voor Tweelingmama Magazine.
