Op vakantie: zonnestralen en een donkere wolk

Het dondert en bliksemt, harde wind en regen... Een zwarte lucht boven de bergen en flitsen tussen de heuvels. De zee is niet meer te zien zo donkergrijs is het geworden. Een paar uurtjes gaat het flink tekeer en dan breekt de zon weer door en is daar weer die strakblauwe lucht. Het slechte weer zijn we alweer lang vergeten als de kinderen met duikbril het zwembad in springen.

Onze vakantie in Italie bestond uit zonnestralen en een donkere wolk. Gelukkig heel veel zonnestralen want daar houden we van. Maar de donkere wolk was er al voordat we vertrokken. Een aantal weken voor onze vakantie werd ik namelijk zelf behoorlijk ziek, ik moest een aantal dagen in het ziekenhuis blijven en daarna begon ik weer op te krabbelen. God, wat waren we toe aan vakantie. Nadat Mark dit jaar ook werd geopereerd aan zijn rug en een aantal maanden moest revalideren was onze vakantie naar Italie meer dan welkom. Maar het loopt altijd anders... (in ieder geval, dat is toch wel iets wat we hebben ervaren sinds de komst van onze meiden). Ik voelde me weer wat beter maar Maud kreeg oorontsteking. en had veel pijn. Na een antibioticakuur leek ze opgeknapt en wij begonnen vol goede moed de koffers in te pakken. "Wat heerlijk dat we hebben besloten te gaan vliegen he?", zei ik nog tegen Mark. "Maar twee uurtjes in de lucht en dan komen we lekker uitgerust aan." Ik hoefde ook maar weinig in te pakken want meer dan twee grote koffers en handbagage mochten niet mee. Maar toen begon de ellende:

Zondagochtend 11.00 uur: we zijn druk aan het inpakken en de kids hebben er ook zin. Vooral om te gaan vliegen!

12.00 uur: opa en oma komen langs om gedag te zeggen.

13.00 uur: we gaan naar de andere opa en oma om gedag te zeggen.

15.00 uur: Maud klaagt weer over haar oor: 'Doet pijn mama'.

18.00 uur: we zetten de kids onder de douche want willen ze op tijd in bed leggen want morgenochtend gaat de wekker vroeg. Maud begint te huilen als ik haar pyjama wil aantrekken: haar oor doet zo'n pijn. Wanneer we goed in haar oortje kijken zien we inderdaad dat het niet goed zit...

18.30 uur: Mark belt de huisartsenpost om te overleggen. "Kom toch maar langs", is het advies. Maud ligt al wel in bed en we laten haar even slapen. Om 20.30 uur kan ik in het ziekenhuis terecht.

19.00 uur: Femm begint te huilen in bed. "Ik heb zo'n buikpijn mama'. 'Meisje, maak je niet te druk', zeg ik. 'Vliegen is echt leuk en morgen zijn we lekker in Italie!'. Ik denk namelijk dat ze zich te druk maakt (typisch Femm om vooral over het vliegen in te zitten) maar er blijkt wat anders aan de hand...

20.00 uur: Net voordat ik met Maud naar de huisartsenpost wil gaan rijden, gilt Femm van boven. Ze moet spugen! Net op tijd, uiteraard met emmer en al, beland ik op de slaapkamer en ja, de buikgriep is begonnen. Even hoop ik nog dat er iets dwars zit en dat het er nu uit is, maar helaas. Er volgen nog vele volle emmers....

20.10 uur: Ik spring in de auto, Maud achterin de autostoel en hup naar de huisartsenpost. Ik hoop zo dat het meevalt voor onze kleine meid en ik weet natuurlijk ook; als ze nog steeds een ooronsteking heeft, dan mogen we niet vliegen. Ik zit bij de arts en wat ik al dacht gebeurt; een fikse ooronsteking en vliegen is niet mogelijk. Ik kan mij tranen bedwingen; ik vind het zo sneu voor Maud (ze kwakkelt zo vaak) en voel ook dat ik even niet weet hoe onze vakantie gaat lopen...

22.00 uur: Eenmaal thuis is Femm goed ziek en Maud gaat slapen. Ik kijk Mark aan en zeg: "Dit wordt 'm niet morgen he? Laten we maar gaan slapen en we zien het allemaal wel...'

De volgende ochtend zijn we druk met twee zieke kids en het regelen van de annuleringen. Ik blijf de hele dag in mijn pyjama; geen zin, geen energie. Ik ga zoeken naar andere alternatieven: iets dichter bij huis (maar waar wel de zon schijnt!). Ik kan niks vinden en m'n hoofd loopt een beetje over. Dus we besluiten; wanneer de meiden fit genoeg zijn dan stappen we in de auto en rijden we naar onze vakantiebestemming! Ja, het is wel 1550 km maar het is niet anders. Knop om en gaan! En zo gingen we een paar dagen later dan gepland in de auto richting Italie. De autorit ging goed, nou ja... een gillend kind op de achterbank (Femm sliep heel veel want was nog niet helemaal beter) en ik heb meer achterstevoren in de stoel gezeten dan dat ik de auto's voor me heb gezien, maar he... we waren onderweg! En onze bestemming maakte direct alles goed! Villa Alwin in Le Marche. Wat een fijne plek en zo'n aanrader met jonge kinderen! Via mamagoeshere.nl had ik deze locatie gevonden en echt waar, we hebben alleen maar genoten!

Ok, we waren er net een paar dagen en toen kreeg Maud ook de buikgriep erbij (die Femm net achter de rug had... hadden we natuurlijk kunnen voorspellen) en met zwemmen moesten we erop letten dat Maud haar oordopjes in had, maar wat hebben we met elkaar genoten. Gelukkig voelde ik mij ook steeds beter en Mark heeft nergens last van gehad. We proosten (met de heerlijke wijn van de wijnboer op de hoek) op een fijne vakantie en konden na ruim een week ook de omgeving verkennen. Ik was verliefd!

Soms vielen de meiden nog even in slaap op de dag en hadden we een echt relaxmomentje. En toen ik dacht; nu even op het ligbedje met mijn boek, begon het net te regenen. Maar ik kon me er niet meer druk om maken; onze meiden waren weer fit en we konden eindelijk genieten en bijkomen.

De terugreis kwam ondertussen ook weer in zicht en de terugvlucht was uiteraard ook al een tijd geleden geboekt. Uiteindelijk besloten we dat ik samen met Maud en Femm zou gaan vliegen en Mark alleen met de auto naar huis... Stiekem vond ik het mega spannend maar we did it! In een nieuwe blog vertel ik daar meer over.

Nu nog even genieten van het nazomerweer en hoop ik dat jullie allemaal een goede zomer hebben gehad?! Liefs Wendy