Tweelingmama: 'Waarom het mij een tijd niet lukte om te bloggen...'

Ik besef me dat het ruim 3 maanden geleden is dat ik zelf een blog heb geschreven. Mijn laatste blog was net nadat we Kerst en Oud & Nieuw hadden gevierd. Ik knipper met mijn ogen en het is eind april. Dat is nog nooit gebeurd... Maud en Femm zouden nu vragen: 'Waarom?' Mijn reactie is al gauw: 'Daarom...' Want wat moet je anders als ze dit zo'n 100x op een dag vragen: 'Waarom heet dat jongetje Gijs?', 'Waarom is onze auto zwart?' 'Waarom is Maud mijn zus?' Tsja, geen vragen waar je zo een antwoord op weet... Maar waarom ik al zo lang geen blog heb geschreven, moet ik wel toelichten. Want oh, wat krijg ik altijd een energie van bloggen, elkaar inspireren, jullie reacties lezen, delen... En toch, toch is het niet gelukt om eerder te gaan zitten en zelf een blog te schrijven.

Het leven is een balans van vasthouden en loslaten

Was het de energie die ik miste? Ja, misschien wel. Niet dat ik mij daar erg bewust van ben geweest want de sneltrein raasde ook de laatste maanden gewoon door. Ondanks het structurele slaapgebrek (nu is het Femm die weigert in haar bed te gaan slapen waardoor we met regelmaat gebroken nachten hebben), ging ik toch door voor de volle 100%. Wanneer ik dan even tijd had om te gaan zitten, dan was ik blij dat ik echt even niks hoefde. Want wat gaan die dagen snel, wat ben ik soms moe en wat kom ik structureel tijd tekort. Ook al doe ik mijn best om het anders in te delen, het lukt niet zo goed. Ben ik dan toch niet zo'n goede planner? Ik denk het stiekem van wel, maar het houd op als er teveel op je pad komt. Dan is het maar even zo dat dingen niet lukken en dat moet je loslaten. Tsja, ik ga het misschien ooit nog eens leren ;)

Let new adventures begin

Want, wat is er de laatste drie maanden veel gebeurd. Zo heb ik sinds 1 februari een nieuwe functie als manager van een kinderopvang. Een mooie uitdaging en waar ik elke dag met plezier naartoe ga. Alles wat nieuw is, kost net even meer energie. Ik volg een pittige leiderschapstraining en ben daarvoor elke maand 1 a 2 dagen van huis (naast die nieuwe drukke job). Tegelijkertijd krijg ik er ook veel energie van: 'Let new adventures begin'. Nieuwe avonturen, betekent ook loslaten en daar ben ik dan weer minder goed in. Zo liet ik mijn ZZP- werk los en dat was ook wel even een stap. Ik wist ook; mijn blog 'loslaten', dat wil ik niet. Wat is begonnen als hobby en gegroeid tot een mooie community. Iets waar ik zo graag mijn verhaal maar ook jullie verhalen deel. Iets waar ik veel van heb geleerd en jullie verhalen en reacties heeft mij gesterkt in een kwetsbare periode; jonge tweelingmama zijn.

Maar waarom lukte het mij dan toch niet om de afgelopen tijd een blog te schrijven? Die nieuwe job dus. Maar het leek wel even of alles tegelijk kwam. Zo werd Mark (mijn vriend) geopereerd aan zijn rug en is nu aan het herstellen. Niet bukken, niet tillen, in het begin vooral veel liggen en heel weinig zitten. Kan je het je voorstellen met twee peuters van 3 jaar in huis? Nou, dat dus! Was ik thuis, dan was ik ook echt met de kids bezig en dat maal 2. Nu duurt dus alles twee keer zo lang, Het was even zo, maar het is wel extra pittig. Gelukkig gaat het goed, we zijn nu bijna 9 weken verder, en hopen we straks in het voorjaar weer leuke dingen te kunnen doen want daar kijk ik wel erg naar uit. Vooral naar een strandbedje in de zon ;)

En toen kreeg ik zelf 2x over de griep. Maar tijd om te liggen was er niet dus ben zoveel mogelijk op halve kracht doorgegaan (niet erg gek dat na de eerste keer griep, het na twee weken weer even hard terug kwam) en ook Femm kreeg flink de griep te pakken.

Spring is in the air

Tijd om over een blog na te denken had ik niet. De tijd die ik heb, besteed ik volledig aan de kids. Want dat schuldgevoel begon ook op te spelen; ben ik er wel genoeg voor ze? Nu de lente weer begint, we de maanden februari en maart door zijn en de dagen langer zijn voel ik de energie weer wat terugkomen. Ik kruip dus even achter mijn laptop en schrijf deze blog. Ik ben jullie zeker niet vergeten hoor en wens jullie een heerlijke lente toe. Geniet ervan! Ik druk voor vandaag verder op 'pauze' en geniet van ons gezin.

Liefs, Wendy