5x wat je vergeet van het eerste jaar met je tweeling

Zo'n eerste jaar met je tweeling lijkt soms wel een sneltrein die niet stopt. Tijd om na te denken is er niet en je leeft meestal op de 'automatische piloot'. Ondanks dat je met regelmaat het zinnetje 'Geniet er maar van, ze zijn zo groot' hoort en dat dus heus wel in je achterhoofd speelt, valt het soms echt niet mee. Want hoe moet je in godsnaam volop genieten als je 16 flesjes op een dag geeft, het liefst om en om want dan heb je pas echt even tijd voor je kleintje (want he ze worden zo snel groot!). Maar dat om en om kost je dus minstens 8 uur per dag maar ja het is wel leuker dan twee flessen tegelijk en een knuffel eronder omdat je anders handen tekort komt...

Hoe moet je stilstaan bij al die kleine en grote bijzondere momenten als je net de poepluier van de een hebt verschoond, en nog geen seconde later de ander ook een dikke luier heeft (synchroon poepen lukt een tweeling echt)? Nummer twee plast ook nog alles onder als je de luier net uitdoet, en jawel, de andere helft gaat op dat moment voor het eerst staan maar dat heb je helemaal niet door en zie je pas nadat baby nummer 2 weer fris en fruitig is. Todat je die optilt en de fles er voor een deel weer uitkomt... Baby 1 begint te huilen want staan tegen dat tafeltje is dan wel gelukt, terug gaan zitten lukt natuurlijk niet... Mensen, ik probeer echt te genieten, ik wil het echt niet vergeten dat eerste jaar maar hoe gaat me dat lukken?