Mama van 3 kids: 'Geen ritme maar meeveren'

Sinds de geboorte van de tweeling kan ik mijn leven goed omschrijven. Als iemand mij vraagt hoe het gaat dan is mijn antwoord; 'Druk maar goed.' Want het is nu eenmaal zo. Iedere dag ben ik bezig drie kinderen aan te kleden, te voeden, te verschonen, uit te kleden en in bed te stoppen. Daarnaast doe ik ook nog de was, de boodschappen, koken, spelen met de kinderen, opruimen, nog een extra rondje buitenlopen vanwege overactiviteit, post openmaken, mail beantwoorden, solliciteren, consultatiebureaus bezoeken, tandartsen en dokters raadplegen, babymassage volgen, cadeautjes kopen, blog schrijven en lijstjes maken. Vooral veel lijstjes maken in mijn hoofd. Alles waar een gezin op draait zijn de lijstjes in de hoofden van moeders (en wellicht ook vaders). Het is een intern timemanagementprogramma wat 24 uur per dag, 7 dagen per week draait. Als ik het zou moeten vergelijken met een baan denk ik dat ik personal assistent ben maar dan van vijf mensen tegelijk.

Toen ik alleen nog Max had, dacht ik soms dat ik druk was. Zeker in het begin als je nog moet wennen aan het ouderschap. Maar al snel krijg je een ritme en kun je weer extra dingen doen. Zelfs in de zwangerschap van de meiden vond ik het nog allemaal we meevallen met de drukte. Ja, je hebt continu controles en er moet gewerkt worden, maar het kon allemaal. Misschien is het verklaarbaar dat ik vind dat ik druk ben. Het grootste deel van de dag ben ik bezig met in en uit bed halen van de kindjes. Eerst iedereen opstaan, dan de meiden voor een ochtendslaapje, dan Max voor zijn middagslaapje, dan de meiden voor hun namiddagslaapje. Probeer maar eens een gat te vinden van langer dan twee uur om boodschappen te kunnen doen of überhaupt buiten te komen. Dat vergt oefening. Oefening in meeveren. Oh joh, als er iets is waar ik goed in ben is het meeveren. Iedere dag is het wel anders. Dat lijstje in mijn hoofd komt iedere dag wel afgevinkt maar het is goed dat er geen tijden bijstaan, want dan zou dat interne programma ontploffen of vastlopen. Heel soms stel ik het lijstje ook bij. Als ik merk dat ik te weinig echte aandacht heb voor de kindjes. Dan schuif ik alle andere dingen op het lijstje naar de avond of morgen en ga ik op de grond zitten en dan speel ik. Ik maak dan muziek op de gitaar van Max, ik zing Dikkertje Dap voor Floor en ik kietel Sophie onder haar oksel zodat ze de slappe lach krijgt. Dan ervaar ik geen drukte. Dan is er rust. Heerlijke, gezellige, vrolijke rust.

Tot ze natuurlijk moe zijn of honger hebben. Dan gaat de voet weer op het gaspedaal en dan wordt er weer gesjouwd met de kindjes tot ze allemaal fijn in bed liggen en slapen, zodat je dan nog even was kan vouwen voordat je eten moet gaan koken. Maar ik zou dit alles voor geen goud willen missen. Ik geniet volop van de drukte die de meiden en Max met zich meebrengen. We zijn ondertussen al zeven maanden onderweg met de meiden en ze doen het super. Een ritme hebben ze niet, maar hé, meeveren! Ze geven ontzettend goed aan wat ze wanneer nodig hebben en daar haak ik dan op in. Ik mag echt niet klagen, het zijn zulke makkelijke kindjes. Wat zal ik die drukte straks gaan missen als ik ooit een baan ga vinden, want dan is er rust. Tenminste op de dagen dat ik werk dan. ;) Mocht er dus iemand toevallig nog een leuke baan in de aanbieding hebben. Druk of rustig maakt niet uit, ik ben een kei in meeveren! Liefs Eva