Een tweelingzwangerschap zonder zorgen, kan dat?

Lizanne is zwanger van een tweeling en neemt ons mee in haar ervaringen tijdens haar zwangerschap.

Na de eerste echo bij de verloskundigepraktijk en bleek dat we niet in verwachting waren van één maar twee kindjes, werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis vanwege een ‘medische indicatie’ .

Een medische indicatie, wat moest ik mij daar dan precies bij voorstellen? Er zijn bij de zwangerschap van een tweeling meer risico’s op complicaties en daarom worden de tweeling en ik goed in de gaten gehouden in het ziekenhuis door de gynaecologen.

Ons eerste bezoek aan het ziekenhuis was een bijzondere ervaring. Waar ik in de verloskundigepraktijk met vier dolenthousiaste vrouwen om me heen stond en het ‘zwanger zijn’ echt een feestje was, kwam ik in het ziekenhuis tegenover een koele en zakelijke gynaecologe te zitten. De eerste vraag die zij mij stelde was ik of ik mij niet hondsberoerd voelde? Want ik heb tenslotte twee baby’s in mijn buik. “Uhh nee, ik voel me juist hartstikke goed, beter dan ooit.” Vervolgens begon zij te vertellen wat er allemaal mis kan gaan tijdens deze zwangerschap. De termen vlogen om mijn oren: zwangerschapsdiabetes, groeiachterstand, vroeggeboorte, Transfuseur-Transfuse syndroom (wat dat nou exact is, weet ik nog steeds niet), bloedarmoede, hoge bloeddruk, bekkeninstabiliteit en oh ja, vertel maar alvast op je werk dat je veel eerder moet stoppen met werken.

Mijn bloeddruk werd opgenomen, er werd gevraagd aan ons of wij nog een medische achtergrond hebben, ik kreeg wat informatie mee over bevallen in het ziekenhuis. Of ik alvast wil nadenken over de pijnbestrijding tijdens de bevalling. En hierna mochten we gaan.

Verbaasd liepen mijn vriend en ik het ziekenhuis uit. Ik werd meteen weer onzeker, is het niet raar dat ik mij niet hondsberoerd voel? Meteen duik ik weer het internet op (Google is mijn grootste vriend tegenwoordig). Ik kom op diverse forums terecht en lees dat veel vrouwen met tweelingen inderdaad erg misselijk en moe zijn. Ik heb zojuist in het ziekenhuis twee kloppende hartjes gezien, dus geen zorgen.

Ik heb het gevoel dat je bij een tweelingzwangerschap veel zelf moet uitzoeken. Ook miste ik het contact met andere tweelingmoeders. Gelukkig was daar een Facebookgroep speciaal voor mama’s die dit jaar bevallen van een tweeling. Hier worden veel ervaringen en tips gedeeld met elkaar. Dat is heel prettig want iedereen begrijpt elkaar. Op deze manier bereid ik mij langzaam voor op het moederschap van een tweeling. Maar daarover later meer ;-)

Iedere twee weken moet ik op controle komen in het ziekenhuis. Eerst een echo en vervolgens controle bij de dokter. Een groot voordeel van deze medische zwangerschap is dat ik iedere twee weken naar onze kindjes kon kijken op de echo. En iedere keer hoorde ik weer dat alles goed was. De baby’s groeien goed volgens het gemiddelde van een eenling en alles zit er op en eraan. Ook de verschillende bloedtesten waren goed en mijn bloeddruk bleef gemiddeld. En ik bleef mij goed voelen. Fulltime werken, weekendjes weg, feestjes, hardlopen en wandelen. Niets was te gek. Oké, ik was wel iets meer moe dan normaal. Maar dat hoort erbij toch?

Toen mijn gynaecologe mij vertelde dat ik met 28 weken zwangerschap toch echt moest stoppen met werken voelde dat dan ook als een grote teleurstelling. Ik kan nog wel even door, dacht ik. Achteraf ben ik blij dat ik ben gestopt met werken. De vermoeidheid werd heftiger en ook begonnen bij mij de eerste klachten zoals bekken- en bandenpijn met de daarbij horende slapeloze nachten. Dit bedoelen alle andere (ex)zwangere vrouwen dus? Ik snap ze eindelijk!

Toch mag ik in mijn handjes knijpen met zo’n onbezorgde zwangerschap van een tweeling. Ik ben nu 33 weken zwanger en heb bijna een plakboek vol met alle mooie echo foto’s. Iedere week dat de kindjes blijven zitten in mijn buik en het goed blijft gaan is nu een cadeautje.

Een tweelingzwangerschap hoeft dus niet altijd slecht te gaan. Iedere zwangerschap is anders en iedereen volgt daarin z’n eigen pad. Laat je bij een medische zwangerschap niet van alles aanpraten want dat maakt je alleen maar gek.

Ik geniet voorlopig nog even van het getrappel in m’n buik en bereid mij tijdens mijn verlof voor op het moederschap. Hoe ik dat doe, dat schrijf ik volgende keer!