Zwangere Kelly kreeg een vruchtwaterpunctie: 'Wat is er met mijn kindjes aan de hand?'

Alweer een paar weekjes geleden dat er een blog van mij is verschenen... Voor veel mensen gaan deze 'paar' weken heel snel en worden de dagelijkse 'dingetjes' gedaan echter voor ons was dat toch een tikkeltje anders en is er veel gebeurd!

Tijdens de 20-weken echo was er dus een linker klompvoetje gezien bij baby nr 1, alarmbellen gingen op dat moment rinkelen. Echter nadat we, na een bak thee, eventjes de tijd hadden genomen om het te laten bezinken en dat we dachten dat het wel mee viel, werden we 'stel op sprong' doorverwezen naar, in mijn ogen, het ziekenhuis der specialisten, daar waar je naar wordt doorverwezen wanneer er ECHT iets aan de hand is, het Erasmus MC! Het gevoel dat we hadden dat het wel mee viel werd ook gelijk weer onder onze 'normale' voeten weggetrokken.

De week erna, hoppa.. gelijk naar het Erasmus Mc voor verder onderzoek. Eerst een echo. Had het idee dat alle gynaecologen en assistenten bij mijn echo aanwezig waren?! Was natuurlijk niet zo maar dat idee had ik. Het was nog drukker in mijn kamer dan op het moment dat er sale gaat beginnen in de H&M! Heel wat mmm's en ooow ja's gingen er voorbij... VERTEL ME WAT ER AAN DE HAND IS, voordat ik zelf wat voetjes scheef ga zetten?!

Nu blijkt dus .. dat het zomaar zou kunnen zijn dat klompvoetjes gepaard gaan met syndromen, lees bv, om er 2 te noemen, syndroom van Down of Spina Bifida. Spina biwattes? Na zelfonderzoek zijn we erachter gekomen dat 'Spina Biwattes' afwijkingen zijn aan spieren en zenuwen. De tijd stond op dat moment 'heel erg stil' in die beruchte drukke H&M / echokamer! Tranen rolden over mijn wangen… wat als onze kindjes niet gezond zijn, wat doen we wanneer beide kindjes 'niet goed' zijn, wat als er maar 1 kindje gezond is?! Het leger aan specialisten bij ons in de kamer kon ons mededelen dat we, om syndromen uit te kunnen sluiten, vruchtwaterpunctie zouden moeten laten uitvoeren. Ok.. en wanneer zou dat dan moeten gaan plaats vinden? Morgen! MORGEN?!?! Op dat moment hadden we het besluit genomen om die punctie te laten uitvoeren, echter kiezen we dan voor 1 punctie of 2? Omdat de kindjes uit 1 eicel zouden kunnen komen, zou er 1 wel gezond kunnen zijn en de ander niet. En dan is het nog steeds allemaal onzeker.. twee punctie's over 24 uur!

De ochtend erna, toch wel lichtelijk zenuwachtig en klotsende oksels, wetende dat ze met 2 naalden mijn buik ingaan vanaf de buitenkant, zo naar binnen, de vruchtzak in. Ik was op dat moment 21/22 weken zwanger en mijn buik werd zichtbaar dikker en dan die naalden van ‘87 meter lang’ die erg pijn deden! Al zeg ik het zelf: ik ben best wel een bikkel, iemand die niet snel pijn heeft of in ieder geval het dan niet laat merken. (Ik ben een sterke vrouw maar vooral wanneer ik in mijn eentje ben kan ook ik erg verdrietig kan zijn…). Tijdens de punctie kon het me allemaal niets schelen, ik ging door de grond: paniek, 'out' gegaan, zweten en heel erg verdrietig en heel veel pijn! Mede de reden van de enorme pijn is dat normaliter vruchtwaterpunctie in een eerder stadium wordt gedaan dan 21/22 weken.

Nadat ik een minuut of 25 had stil gezeten en ik weer 'Kelly' werd kreeg ik het advies om rustig aan te doen, omdat aankomende week zou bepalen of de punctie was goed gegaan of niet. Met andere woorden: een miskraam of niet (?!!). Niet dat ik van plan was een marathon te lopen, maar de zenuwen stonden weer strak. De week erop (wat is nou een week?! Nou, heel lang!!) zouden we de versnelde uitslag krijgen: de uitslag om de 3 ‘grootste’ syndromen uit te kunnen sluiten. Weet je wat? Anders wachten we toch gewoon weer!! We zouden per post (tijdperk van Napoleon?) de uitslag krijgen.

De woensdag erna probeer ik op de bank een dutje te doen, al die spanningen! Ik weet dat de uitslag eraan komt dus 'normaal' sta ik als 'mien-peentje' te wachten op de postbode voor die belangrijke envelop. Die dag niet.. Ik val langzaam weg en word plots wakker gebeld door Mevrouw 'Gynaecoloog Erasmus'. Ik krijg niet eens kippenvel maar ‘bulten’ zo groot als de Mount Everest; rode wangen en aan de zweetdruppels op mijn voorhoofd zou je denken dat ik voor mijn laatste stuk Milka-chocolade heb gevochten! Ik zou toch per post geïnformeerd worden?! O jee, dit is SLECHT! Mevrouw was zo vriendelijk om mij al te voorzien van de uitslag. Vriendelijk? Ja, dat wel maar haar timing is verschrikkelijk! Ik verwacht een poststuk met toeters en bellen erop! In dokter-taal vertelde zij mij 'khusudeidkjdeld'. Geen idee, wat zij daarmee bedoelde, en dat betekent in Kelly-taal? De uitslag was GOED! De 3 grote syndromen zaten er niet bij.. zucht…

Maar we waren er nog niet, de week erna (weer 1 week!) kregen we de volledige uitslag. Hier zaten alle syndromen bij: de minder voorkomende, maar niet minder erg! ‘tik tak tik tak!’ De tijd ging dringen omdat er eventueel een keuze gemaakt zou moeten worden om de zwangerschap te beëindigen mocht het zo zijn wanneer 1 of beide kindjes geen levensverwachting zouden hebben. De tijd die we nog over hadden was 1 week! 1 hele week om eventueel een keuze te maken tussen leven en dood…

Ein-de-lijk, op 9 december 2015 het 'poststuk' met alle uitslagen. GOED NIEUWS!! Volgens de punctie en bloedonderzoeken is er niets gevonden buiten dan, waar het allemaal mee begon, het klompvoetje.

Na 23 weken zwangerschap kunnen we eindelijk 'genieten' van het feit dat we zwanger zijn en kunnen we verder met de 'dubbele-kost-me-een-vermogen- x 2'-babyspullen te kopen.

Let's start again!

Groetjes, Kelly