Een tweeling, een (syn)droom?

Thijs en Barrie zijn een twee-eiige tweeling. Soms vraag ik mij af of ik ze met recht wel een tweeling mag noemen. Het is allemaal de schuld van dokter Nino.

We hebben onze jongens 9 jaar geleden gekregen door terugplaatsing van twee “imperfecte” embryootjes. Dus geen spontane tweeling, eigenlijk gewoon twee individuen die toevallig tegelijkertijd in de baarmoeder hebben gezeten.

De één zag er in het glazenschaaltje van de IVF arts nog redelijk uit qua vorm maar de ander was heel grillig en allerminst “perfect” volgens dokter Nino. “Ik adviseer u ze allebei terug te plaatsen. De kwaliteit van de embryo’s is minimaal, kijkt u zelf maar. Dus de kans dat ze zich nestelen is erg klein… Wat wilt u?” Tijd voor overleg was er niet, elke minuut buiten de koeling kwam voor mijn gevoel de kwaliteit niet ten goede. Meer geslaagde embryo’s waren er niet. Dit was de enige kans op een zwangerschap. En mijn beschermende moedergevoelens gierden dankzij de vele hormoon cocktails al door mijn lijf! “Doe maar!!” riep ik. Een paar uur later thuis op de bank begon het besef te komen. Het zouden er zo maar twee kunnen worden. Oef, kunnen we dat wel aan?

Negen hectische jaren zijn we nu verder. Die imperfecte embryo’s hebben het volgehouden. En hoe! Vaak heb ik teruggedacht aan dat beslissende moment. Op sommige momenten hebben we dokter Nino vervloekt maar tegelijkertijd zijn we dokter Nino ontzettend dankbaar. Het is het allemaal waard geweest en wat zijn we blij met onze boys én dat het er twee zijn. Het zijn twee enorme individuen, ze kunnen niet zonder elkaar en soms ook absoluut niet met elkaar. Het is dag en nacht, het is water en vuur, het is yin en yan. Dat was al zo toen ik ze samen in de buik had. De één was een druktemaker, kon flink te keer gaan, de ander maakte hele zachte subtiele bewegingen.

Barrie is van competitie en wil alles volgens het boekje doen. Wedstrijdjes vindt hij geweldig en tegen zijn verlies kan hij niet. Thijs wil alles doen op zijn creatieve manier, zoekt harmonie en heeft totaal zijn eigen filosofische logica. Als dingen binnen een structuur moeten of er zit competitie-element aan verbonden, dan haakt hij af of hij steekt er de draak mee.

Of het door het nieuwe leven hier op Bonaire komt, ik weet het niet. Het lijkt alsof de eeuwige strijd steeds groter wordt. Sinds ik op de site van Tweelingmama heb gelezen over het tweeling escalatie syndroom is al mijn twijfel echter weg en weet ik zeker dat ik ze met recht een tweeling mag noemen. Halleluja er is een woord voor en ik ben niet gek!! We zitten in een van de fases van het tweeling escalatie syndroom.

Toen we net op Bonaire waren aangekomen hebben we de jongens 3 dagen op een surfclinic gedaan. Thijs had de grootste lol met zijn surf klasgenootjes, stond relaxed op de plank en nam na 3 dagen vol trots zijn surfcertificaat in ontvangst. “Die gaat wel door”, dacht ik. Barrie nam boos en huilend zijn certificaat na lang aandringen in ontvangst. Het lukte die derde dag niet. Hij was gefrustreerd en boos dat zijn vriendje het beter kon dan hij. Hij ging nooit meer surfen! “Dat wordt niks meer”, dacht ik. Nu 4 maanden later staat Barrie als een pro op de plank, gaat zelfs met 39 graden koorts 2x surfen omdat er eindelijk weer wind is. Thijs surft nauwelijks, “Mama ik kan het toch al, waarom moet ik nog meer gaan surfen?”

Elke dag als ik de jongens om 12.30 uur uit school haalt begint de strijd. “Ik mag voorin”, “Ik mag als eerste naar binnen!”, “Ik kan beter tellen in het Papiamentu!”, “Ik ga als eerste op onze wc!” (er zijn er twee dus waarom per se op “onze” wc?, kom op jongens!). Het eeuwige “Ik mag als eerste….”. Maar als het aan komt op Sinterklaas lijstjes maken zijn ze dikke maatjes! Er liggen drie verlanglijstjes klaar helemaal afgestemd op elkaar. Eén voor Barrie, één voor Thijs en één voor hun samen. Op die van Thijs staat zelfs een suggestie voor Sint, een cadeau voor papa en mama, Zeeslag, vinden ze vast leuk en toevallig staat die ook op het lijstje van….Barrie. Onze logische filosoof.

Ik ben Masja (49 jaar) en moeder van Thijs en Barrie (9 jaar) en zelfstandig trainer, teamcoach en loopbaancoach. Al weer 15 jaar stiefmoeder van de kids van mijn partner Hein (53 jaar); Bibi (18 jaar), Rick (21 jaar) en Jasper (23 jaar). Hein is docent natuurkunde. Sinds augustus 2019 wonen wij met onze tweeling op Bonaire. Wij zijn te volgen op Instagram Sas_ta_bon en Masjavanloon zowel op insta als op facebook.

In de volgende blogs zal ik onze ervaringen delen over leven op Bonaire met de tweeling en schrijven over wellicht typische tweeling thema’s die wij tegenkomen.