Een tweeling & strijd: 5 tips

"Wat spelen ze lief samen he?", ik heb het nog niet gezegd tegen mijn vriend of ik hoor ineens een harde gil. En nog eentje... Ik sprint naar de bank, wat moet dat er af en toe hilarisch uit zien, en 'duik bovenop' mijn meiden die aan elkaars haren trekken en gillend over de bank rollen." Ik probeer er bovenuit te komen (lees, ook ik begin te gillen) en ga als een politieagent tussen hen in zitten. "Wat is dit nou weer?", vraag ik met de nadruk op 'weer'. Want jeetje, de strijd is weer losgebarsten en niet alleen vandaag...

Ik lees er veel over: wanhopige tweelingouders die de strijd van hun tweeling dagelijks zien gebeuren. Een strijd die (echt waar) anders is dan tussen een broer en zus van verschillende leeftijden. Tweelingen lopen namelijk op hetzelfde moment dezelfde fasen door, willen ieder aandacht van hun ouders en hebben vanaf dag 1 alles samen moeten delen. Hieronder een aantal tips die jou als tweelingouder hopelijk kan helpen.

1 op 1 aandacht Pak een momentje met 1 kindje. Bijvoorbeeld wanneer de ander bij opa en oma is, of zorg dat je partner 1 kindje meeneemt zodat jij met je andere kind tijd hebt. Niet altijd even gezellig maar wel goed om 100% aandacht te kunnen geven.

Positieve aandacht werkt door Wanneer je zelf meer rust ervaart op het moment dat je de zorg draagt voor 1 kindje, zal jouw kind dit ook voelen. Naast dat je tijd hebt voor je kleine, kan je ook nog even de vaatwasser uitruimen en met 1 kind is het ook gemakkelijker om boodschappen te doen. Dus hup, al zingend lopen jullie naar de supermarkt en halen jullie alles voor het avondeten in huis. Vol energie kan je gaan koken (er is geen strijd op de achtergrond) en wanneer je andere kindje thuiskomt, ben jij weer opgeladen en geniet je met beide kids. Want 1 ding is zeker: met allebei de kindjes ben je pas echt compleet en geniet je uiteindelijk het allermeest.

Eigen verhalen Ieder kind is verschillend, ook elke tweeling is verschillend. Het kan zo zijn dat het helpt om je kindjes in ieder een eigen klas te plaatsen. Zo maken ze hun eigen dingen mee, maken ze eigen vriendjes en hebben ze elkaar thuis meer te vertellen, Natuurlijk, wanneer er eentje een traktatie mee naar huis heeft gekregen en de ander niet, dan begint de strijd opnieuw. Belangrijk is dan om hen uit te leggen dat dit vaker zal gebeuren en dat ze echt moeten leren dat niet altijd alles hetzelfde kan zijn. Vaak is dit even wennen (niet alles is hetzelfde) en wordt het steeds minder een strijd. Praat eens met de juf of meester, zij/hij kan wellicht advies geven over het wel of juist niet samen in de klas. Maar: je eigen gevoel is het belangrijkste.

Elkaar aanvoelen Een tweeling voelt elkaar haarfijn aan en dat maakt het soms juist lastig. Want ze zien elkaars gedrag, en dat versterkt. Zo kunnen driftbuien van elkaar worden overgenomen (dus een dubbele driftbui) of wanneer er 1 kindje verdrietig is, begint de ander ook hard te huilen. Of: klimt er eentje op de bank, dan staat de ander er ook naast te springen. Luisteren? Ho maar! Je hebt elkaar toch dus waarom zou je naar je moeder luisteren? Partners in crime en ook daarom is de individuele aandacht belangrijk. Het is iets gemakkelijker om iemand te vragen die op 1 van je kinderen wil passen dan op beiden en jij hebt je moment met 1 kindje.

Benoem gedrag Wanneer er strijd ontstaat is het vaak zo dat we het negatieve gedrag benoemen: 'Je mag niet met de pop gooien!' Probeer het om te buigen naar bijvoorbeeld: 'Ik zie dat je boos bent. De pop is om mee te spelen en deze is van je zus dus vraag aan haar of jij even met de pop mag spelen." Maak het heel specifiek zodat ze je snappen. Wanneer ze wat groter zijn kan je ook afspraken met ze maken waarbij ze op hun beurt moeten wachten.

Naast bovengenoemde tips, las ik ook het artikel uit Het grote tweelingenboek (Coks Feenstra): HET TWEELING ESCALATIE SYNDROOM. Wat dit betekent? Bij tweelingen en drielingen is het niet ongewoon dat ze elkaar versterken in hun driftbuien. Het heeft te maken met het zogeheten 'Twin Escalation Syndrome', oftewel 'het Tweeling Escalatie Syndroom' (TES). Eerlijk is eerlijk, het is een feest van herkenning en stiekem ook een 'opluchting' dat het klopt dat het echt drukker is met twee kindjes tegelijk. Ik ervaar het ook altijd als niet 50% maar 90% rustiger met 1 kindje. Gisteren nog bijvoorbeeld: Maud ging naar oma, ik had een startgesprek met Femm op school. In plaats van een wedstrijdje 'wie is er als eerste thuis uit school? '(rennen dus en ik schreeuwend: wachten bij de straat!), loopt Femm nu aan mijn hand huppelend naar huis. Of vorige week, alleen met Maud op een terrasje (vlakbij een drukke weg). We hebben heerlijk samen wat gedronken en iets lekkers op.

Met beide meisjes durf ik echt niet aan een drukke weg op het terras te gaan zitten want er worden radslagen gemaakt, rondjes hardgelopen en gekeken wie het verste kan springen. Het tweeling escalatie syndroom dus... wat bijzonder dat je elkaars emoties zo kan aanvoelen. Een vriendje voor het leven.