Peutertweeling in huis: 'Een blender zonder deksel'

Een tijd geleden schreef ik voor het magazine 'Ouders beste wensen' van de organisatie OUDERS VAN WAARDE een artikel over 'Een tweeling tegelijk naar de basisschool'. Ik deel dit artikel graag met jullie en ben benieuwd of jullie mijn verhaal herkennen?

Een tweeling: tegelijk naar de basisschool

Ik ‘dwaalde’ vanochtend voor het eerst met Maud en Femm door de basisschool. Gisterenavond kwam Femm dolenthousiast naar beneden: “Mam en papa, ik heb alles klaargelegd voor school: klemmetjes voor twee vlechtjes, mijn horloge én een joggingbroek!” Ik schoot in de lach en bedacht me hoe groot ze ineens is: van peuter naar kleuter.

En nu… nu loop ik als een zeer onervaren ‘schoolmoeder’ door de hal en zoek ik mijn weg tussen alle andere ouders, leerlingen en bedenk ik mij wat nu ook alweer in de bakken in de hal moest: was het nou de rugzakjes mét het eten en drinken erin, of moest dat er juist uit gehaald worden? De basisschoolperiode is aangebroken en onze meisjes gaan vandaag wennen. En is dit nu fijn of vind ik het stiekem ook best moeilijk?

Een blender zonder deksel Een tweeling in huis is af en toe een blender die aan gaat maar waarvan je de deksel vergeten bent. Het is iedere dag dubbel zoveel chaos én dubbel zoveel liefde. En nu is het dus tijd om dubbel afscheid te nemen van de baby-, dreumes- en peuterfase. Fasen waarin multitasken niet meer weg te denken was. Trouwens, bestaat dat eigenlijk wel: multitasken? Volgens mij kunnen we namelijk geen twee dingen daadwerkelijk tegelijk maar kunnen we als tweelingouders wel heel veel in een hele korte tijd. Ik ben nog nooit zo efficiënt geweest als in de afgelopen jaren en ben nog steeds de hele dag door aan het plannen. Het strakke ritme zit er al vanaf het begin in: tegelijk een voeding, op hetzelfde moment naar bed en ook weer samen er uit. Als ik dat niet zou doen, dan was er geen tijd meer om met een vriendin af te spreken, even bij te komen, samen met je partner uit te gaan of überhaupt een wasje te draaien. Nu ze bijna 4 jaar zijn, wordt het echt wat rustiger en zijn we dus druk bezig geweest met de voorbereiding op de basisschool.

Samen spelen, samen delen ‘Wat leuk een tweeling, kunnen ze ook lekker samen spelen!’ Maud en Femm spelen inderdaad vaak samen. Maar dat begon pas met een leeftijd van ongeveer drie jaar. De periode van 1,5 jaar tot ruim drie jaar vond ik dan ook behoorlijk pittig en was ik regelmatig in tweestrijd. Een tweeling moet altijd delen. Bij ieder hapje, iedere knuffel en elk uitje is het de vraag: gaat het eerst naar de één of naar de ander? De aandacht die je aan één kindje geeft, moet nu gedeeld worden. Als moeder heb je maar twee handen en dat is vaak niet genoeg. Dan voelt het regelmatig alsof je als ouder tekort schiet. Tegelijkertijd leer je hier ook mee omgaan en voelen we ons zo bevoorrecht met twee gezonde meisjes.

Nu de kleutertijd is aangebroken gaat het samen spelen beter. Elke dag vindt er wel een rollenspel plaats. Femm is dan bijvoorbeeld de moeder en ik hoor haar tegen Maud zeggen: ‘Ga maar lekker liggen lieve schat.’ Maud is dan de baby. Maar het delen blijkt ook regelmatig erg lastig en ik begrijp dat goed. Er ontstaat ruzie want de meisjes willen dezelfde pop vasthouden of allebei dezelfde kleur rugzak mee naar de opvang.

Een band voor het leven De dimensie tussen een tweeling is een hele bijzondere: een band voor het leven en er is altijd een maatje. Maar lastig is het ook… zeker als je bijna kleuter bent. De wereld draait toch om ‘jou’?! En niet om ‘ons’! ‘Het valt mij ook op dat Maud en Femm bijna bozig reageren als iemand de verkeerde naam tegen ze zegt: hoe kunnen ze nou niet zien wie je bent? Regelmatig zorgen we er ook voor dat onze meiden echt even alle aandacht krijgen. Zo brengen we één van onze meiden bijvoorbeeld naar opa en oma en blijft de ander een dagje thuis. Ze genieten daar enorm van en kunnen dan echt even hun eigen dingen doen. Maar aan de andere kant… toen de juf vanochtend hun stoeltjes niet naast elkaar had gezet, wist Femm niet hoe snel ze haar stoeltje naast die van Maud moest zetten. Zussenliefde, heet dat.

Dag, dag ouders tot straks dan maar weer De twee stoeltjes staan nu dus naast elkaar en Maud en Femm gaan spelen. Ik krijg nog een kus en zwaai door het raam van de klas. Ik denk even aan ‘De Luizenmoeder’ en juf Ank zingt: ‘Dag, dag, dag, dag ouders van groep 3. Een hele fijne dag, wat fijn dat ‘k jullie zag. We zwaaien met ons handje heel hard heen en weer. En zeggen tot ons ouders tot straks dan maar weer…’ En dan er achteraan (ik hoor het haar nog zeggen): ‘Ook voor nieuwe ouders geldt: houd het afscheid kort.’ Dat niet al te lang afscheid nemen is mij gelukt en ik loop het schoolplein af. Ik loop richting huis, zonder de kids, zij gaan een nieuwe wereld ontdekken. Een wereld waar ze aan toe zijn en waar we met elkaar naartoe hebben geleefd. Maar net als tweelingliefde is dit ook heel dubbel: ik sluit een bijzondere periode af met mijn meisjes en weet dat deze ook niet meer terug zal komen. Een paar uurtjes later haal ik Maud en Femm op. Femm: ‘Mama, wanneer mag ik weer naar de grote school?’ ‘Over twee dagen’, antwoord ik. Maud: ‘En mag ik dan een hele dag, dat vind ik leuk!’ Ik geef ze een hand en loop samen met de meiden richting huis en weet: ze zijn klaar voor de basisschool!

---------------------------------------------------------------

Feit of fabel? Tweelingen slaan een generatie over Dit is een fabel. Het kan wel voorkomen dat tweelingen vaak in de familie voorkomen. Wendy: ‘Ik dacht ook altijd dat er een generatie tussen zat. Mijn zus en broer zijn een tweeling, dus ik had niet verwacht dat ik van een tweeling zwanger zou worden. Een grote verrassing dus!’

Een jongen/meisje tweeling is altijd twee-eiig Dat klopt! Een identieke tweeling komt van dezelfde bevruchte eicel en kan dus niet anders dan hetzelfde geslacht hebben. Wendy: ‘Bij de 20-weken echo wisten mijn partner en ik dat we twee meisjes zouden krijgen. We hebben onze familie en vrienden niks verteld. Tijdens de babyshower dachten veel vriendinnen dat we in ieder geval één jongetje zouden krijgen. Het was dus een extra grote verrassing: twee meisjes!’

Tweelingen ontwikkelen een eigen taal Vaak is dit zo: een tweeling ontwikkelt haar eigen taaltje en begrijpt elkaar volkomen. Onderzoekers denken dat dit komt omdat ze op die manier taal leren. Dit verdwijnt vaak weer als ze de echte taal hebben geleerd. Wendy: ‘Maud en Femm hebben aan één woord genoeg en hebben vaak samen humor die wij niet begrijpen.’

Meer feiten en fabels over tweelingen: www.minime.nl

----------------------------------------------------------------------