Hoe weet ik of mijn jonge kind goed kan zien?

Je denkt er misschien niet over na of je kind alles wel kan zien of twijfelt juist of jouw peuter wel goed ziet. Hoe kom je erachter en wat is belangrijk?

Ik heb de eerste drie levensjaren van onze tweeling geen moment getwijfeld aan het zicht. Eerlijk gezegd, ik dacht er niet zo over na. Misschien omdat zowel Mark als ik geen bril hebben, of omdat Maud het gewoon heel goed wist te 'verbergen'. Het is ons nooit direct opgevallen in ieder geval. Tot het bezoek aan het consultatiebureau eind 2017.

Beide meisjes kregen de oogtest. Met Femm ging dat goed, kon alles op haar manier vertellen wat ze zag. Die kunnen we weer afvinken, dacht ik. Toen mocht Maud. Ik weet nog goed hoe ze op mijn schoot zat. De eerste paar regels plaatjes gingen goed en toen... toen liep ze vast. Ze aarzelde, zei niks en draaide haar hoofdje naar mij toe. 'Kijk nog eens goed Maud, wat zie je hier?' Maud herhaalde wat ze eerder had gezien, verkeerd gegokt. Ik sprak met de arts af dat we drie maanden later terug zouden komen. Misschien liep ze gewoon iets achter of, zoals een peuter wel vaker doet, had ze er geen zin meer in en nee is natuurlijk nee.

Zo zaten we ondertussen in maart 2018 en gingen we samen terug naar het consultatiebureau. Opnieuw deed Maud test. Precies op hetzelfde moment begon ze te aarzelen, ze werd stil en omdat ze weer wat groter was geworden zei ze zachtjes tegen mij: 'Ik weet het niet.' Dat was het moment dat ik serieus begon te twijfelen aan haar zicht en we doorverwezen werden naar de oogarts in een speciale kliniek. Daar konden we een maandje later terecht.

Maud kreeg verschillende onderzoeken door een orthoptist. Gelukkig waren haar ogen niet beschadigd maar haar zicht was behoorlijk slecht. Ik schrok, hoe hadden we dit niet kunnen merken?! Waarschijnlijk was het vanaf het begin al zo. Onze meiden zijn prematuur en dysmatuur geboren en ze hebben de eerste jaren dus behoorlijk wat moeten inhalen. Helaas is dat met het zicht van Maud niet gebeurd. We kregen alle informatie mee en zijn dezelfde dag op pad gegaan naar Corne Optiek voor een mooie bril. Wat was het spannend en wat vond ik het ook even heftig. Natuurlijk, er zijn veel ergere dingen dat weet ik en dit is direct op te lossen met een bril maar toch... alleen al de gedachte dat ze bijna 4 jaar geen goed zicht had gehad. Dit merkte ik helemaal toen ze voor het eerst haar bril op kreeg, dat bekkie! Ze zag ineens alle details en in de auto heeft ze de hele rit met haar mond open verwonderd naar buiten gekeken. De blaadjes van de bomen die bewogen, de grassprietjes... ineens zag ze alles! Een emotioneel moment.

Achteraf gezien heeft ze waarschijnlijk vaak kunnen 'leunen' op haar tweelingzus. Als Femm riep: 'Kijk daar een vliegtuig!' dan riep Maud dit ook! En ze kon haar zus natuurlijk ook makkelijk achterna lopen. Op het kinderdagverblijf hebben ze het ook niet opgemerkt en is ze altijd heel actief en zelfstandig geweest. Af en toe vraag ik mij nog af hoe ze dat toch heeft gedaan.

Nu, twee jaar later en twee brillen verder, zijn we zo blij dat we er op tijd achter zijn gekomen dat Maud niet goed kan zien. Het is zo fijn dat ze goed heeft kunnen starten op school en was ik aan het begin bang dat ze de bril niet op wilde of dat deze binnen een week kapot zou zijn; ze kan niet zonder, pakt 'm ieder moment en is er heel zuinig mee. En ze roept enthousiast: 'Kijk eens wat een mooie bril ik heb!' Trots op onze kleine, grote meid!

Hoe weet ik of mijn kind goed kan zien? Tweelingmama geeft tips:

> Ga naar het consultatiebureau voor een oogtest; neem het serieus als er twijfels zijn en ga naar de orthoptist. > Twijfel je al eerder of heb je na een goede oogtest toch twijfels? Bespreek het altijd met het consultatiebureau en laat je doorverwijzen voor een onderzoek. > Vraag op het kinderdagverblijf of aan de oppas of hen iets opvalt.

> Wanneer je kind heel dicht voor de televisie gaat zitten of een boekje dicht voor zijn/haar ogen houdt, probeer dan of het lukt om je kind van verder af te laten kijken.

> Stel vragen aan je kind: 'Zie je dat vliegtuig in de lucht?' of 'Welke kleur heeft het poesje dat daar loopt?' en kijk of hij/zij het zelf kan beantwoorden. Zeker bij een tweeling is het goed om na te gaan of beide kindjes het zelf kunnen beantwoorden en niet de 1 de ander napraat. > Het hoeft niet zo te zijn dat als een van de tweeling een bril heeft, de ander het ook nodig heeft. Houd de ander ook goed in de gaten (of zet hem/haar de bril van zus of broer op en kijk wat er gebeurt). Ook hier geldt; bij twijfels altijd laten onderzoeken. Heb jij nog tips voor andere ouders? Deel ze met ons op deze website of via Facebook.