'Laten we de mama zijn die we graag willen zijn, met veel liefde'

Terwijl ik mijn blog schrijf, geniet ik, hoe fout ook, van Christmas songs op de radio. Mijn meiden spelen ondertussen heerlijk in de box. Ja, ze zitten hier nog in de box. Regelmatig hoor ik: heb jij nog een box? (lees: 2 stuks) Willen ze dat nog wel? En misschien ligt het aan mij maar ik hoor dan zo'n ondertoon van.... 'is dat pedagogisch wel verantwoord?' Diezelfde reactie wanneer ik vertel dat ik mijn kids nu even voor de televisie parkeer omdat ik toch echt moet koken, wassen draaien en ondertussen de administratie moet wegwerken. 'Niet doen, pedagogisch niet verantwoord...' Deze mensen mogen gerust een dagje meedraaien, en dan ga ik de deur uit en mogen zij met twee kids van net een jaar de heeeeele dag buiten de box spelen. Ik zie ze dan wel weer rond een uurtje of 5, succes! Toen van de week iemand reageerde met 'Je hebt gelijk hoor, lekker in de box laten spelen', voelde dat toch als een soort van 'opluchting'. Terwijl ik weet dat onze meiden zich goed kunnen vermaken: muziek en dansen in de box is een feestje, uiteraard is buiten de box spelen een nog groter feestje (en dat begrijp ik echt wel!), en ik weet ook: een uurtje baby tv kan echt geen kwaad. Ze kijken zelfs de Engelse versie, dus worden ze meteen tweetalig opgevoed, handig toch?! Ik weet het: er zijn ook kindjes die echt niet in de box willen en vooral gaan huilen, ik snap dat het dan geen goede oplossing is zo'n box.

Maar goed, die Christmas songs op de radio... Ik vind het een heerlijke tijd hoor. Zo met de kids erbij is het extra bijzonder. Ik kijk uit naar de Kerstdagen met z'n viertjes. Voor de tweede keer vieren we Kerst met het gezin en met opa's, oma's, tantes en ooms. Vorig jaar waren onze meiden nog ukkies: allebei nog geen 5 pond, liggend in een kerstpakje. En dit jaar heb ik dus gekozen om geen kerstboom neer te zetten omdat ze anders de kerstballen eruit trekken. Ze lopen het hele huis rond en dansen mee op mijn favoriete kerstsongs. Het is niet normaal hoe snel ze zich in een jaar ontwikkelen. Ik verbaas mij er elke dag over. Ik zie hele blije, vrolijke kindjes waar ik elke dag van geniet. Zij genieten gezellig mee en de meisjes ontvangen zoveel liefde van iedereen om hen heen. Ik ben een trotse mama en zo aan het einde van het jaar durf ik te zeggen: volgens mij zit het wel goed met onze pedagogische opvoeding. Laten we vooral de mama zijn die we graag willen zijn, laten we met heel veel liefde opvoeden en laten we elke dag genieten van de glimlach van onze kinderen!

Ik wens jullie hele mooie Kerstdagen en een goed en liefdevol 2016.

Liefs Wendy P.S. Heb je de kerstsfeer van tweelingmama al gezien?

Onze kerst een jaar geleden...