Precies 5 jaar terug: ziekenhuisopname en vroeggeboorte
Naast mij zit Mark Ajax te kijken. Precies 5 jaar geleden keek hij ook Ajax maar moest hij richting huis komen... Mijn vliezen waren gebroken en ik werd opgenomen in het ziekenhuis, zwanger maar nog bijna zeven weken te gaan voor de uitgerekende datum. Gek genoeg was ik heel relaxed in het ziekenhuis, de hormonen hebben mij vast een beetje 'geholpen'. Ik had vertrouwen dat het goed ging komen, en met weeënremmers liet de bevalling nog een paar dagen op zich wachten. Ondanks vier heftige nachten in de verloskamer. Vijf dagen later, op 10 november werden Maud en Femm geboren.
De eerste periode na de bevalling was een heftige en onzekere periode. Je bevalt al van twee kindjes tegelijk, wat natuurlijk heel intens is, maar dan ook nog te vroeg en zo klein. Uitgebreide verslagen op papier ontvingen we later mee naar huis. Maar goed ook, want ik kon niet goed volgen waarvoor de kinderarts, gynaecoloog, fysiotherapeut en verpleegkundigen langs kwamen. Een prikje, een infuus, allerlei draden, monitor, medicatie... Het was een rollercoaster maar net zoals voor mijn bevalling was ik ook daarna rustig.
Een prachtig moment in die eerste weken was een bezoek van Earlybirds Fotografie. Nog steeds ben ik zo blij met de foto's die Marlou die dag van ons maakten. Zelf heb je bijna geen tijd om mooie foto's te maken tussen alle voedingen, luiers, badjes en huiltjes door...
Het meest heftige moment vond ik de dag dat ik naar huis moest en de meisjes in het ziekenhuis moesten blijven. 19 november, voor het eerst kwamen de tranen. Daar ging ik weer met mijn 'vluchtkoffer' de lift in, zoals ik ook gekomen was. Thuis waren de box ledikantjes leeg. Wat ik vooral lastig vond was dat je niet wist wanneer de meisjes naar huis zouden komen, het kon over een week zijn maar ook pas over 4 weken... Uiteraard besefte ik mij ook dat ze in het ziekenhuis in goede handen waren, dat ik echt even 's nachts moest bijslapen en ik genoot intens van de momentjes samen in het ziekenhuis. Eind november was het zover: Maud en Femm mochten naar huis!
Hoe ons leven daarna veranderde met een tweeling schreef ik eerder in een blog. Ook schreef ik vorig jaar een brief aan Maud en Femm. We zijn nu alweer een jaar verder... en er is al weer zoveel gebeurd. Ik hoop dat ik deze week opnieuw een brief kan schrijven. Deze zal ik dan weer delen. Het voorbereiden van het verjaardagsfeestje is weer begonnen: 5 jaar, een mijlpaal dat we zeker met elkaar gaan vieren!
Liefs, Wendy
