De kersverse schoolouder: van schoolfruit tot obesiTAS

Precies een half jaar geleden schreef ik een brief aan mijn dochters. Een blog die ik schreef een dag voor hun vierde verjaardag. "Lieve Maud en Femm, ga alles ontdekken, geloof in jezelf en blijf leren!", schreef ik. Wat ik toen nog niet wist is dat jullie ineens zo hard gaan op school, snel leren en dat mijn kleine peuters in 1 keer twee hele wijze kleuters zijn geworden. Bam, van de 1 op de andere dag vol wijsheid (in ieder geval zo voelt he). Want "He mam, we zijn vandaag met de Middeleeuwen begonnen en dus gewandeld naar de kerk. Je weet wel, daar bij het plein waar we ook altijd kibbeling kopen." Ik denk even na: "Oh, daar zijn jullie dus geweest", zeg ik en besef me dat ze hun eerste echte uitjes hebben zonder ons, zonder opa en oma maar met hun klasgenootjes en de juf. Natuurlijk vol vertrouwen hoor, maar onze meisjes komen nu thuis met hun eigen verhalen zonder dat je hier 'weet' van hebt... Ze krijgen hun eigen leven en dat is natuurlijk super fijn. Maar het is wel even wennen hoor. De eerst speelafspraakjes worden gemaakt en wanneer ik thuis kom vertellen ze dat ze met de grote kinderen de dans voor de Koningsspelen hebben geoefend, in de gymzaal en dat ging hartstikke goed. Jeetje, wat worden ze groot besef ik.

Ik moet zeggen: Maud en Femm doen super veel leuke dingen op school. En alle activiteiten worden gedeeld via de app door middel van foto's of filmpjes. Zo leuk want zo ben je er toch een beetje bij en omdat ze ook wel eens wat vergeten te vertellen kan ik vragen: 'Zijn jullie vandaag naar de andere school geweest om naar vogels te kijken?" Je ziet ze denken: hoe weet jij dat? Een planbord thuis zou wel een uitkomst zijn. Want ook al probeer ik zo betrokken mogelijk te zijn, ik vergeet ook gerust het een en ander ;) Het is mij tot op heden gelukt om alles bij te houden maar er gaat een moment komen dat ik die Palmpasen stok niet heb meegegeven of geen gevulde broodtrommel heb klaargemaakt omdat ik dacht dat er een kerstlunch was, maar blijkt het een dag later. Zo kwam de eerste week een moeder naar mij toe: 'Weet jij hoe het nu zit met het schoolfruit?'Ja, dat wist ik! Want ik had uiteraard de nieuwsbrief gelezen als kersverse schoolmoeder... Dus zei ik (heel zelfverzekerd): 'Alleen op maandag en dinsdag moet je het fruit zelf mee te nemen. Op de andere dagen verzorgd de school het fruit.' "Ah fijn, ik vraag het gewoon aan jou want nieuwe moeders lezen trouw de nieuwsbrief." Oooh, zo gaat dat dus bedenk ik mij en stiekem moet ik ook weer denken aan de Luizenmoeder, het schoolleven en hoe dat dan gaat met ouders onderling. Want, het liefst gezonde tussendoortjes... ik hoor juf Anke (uit de Luizenmoeder) zeggen: 'Doe de kruidkoek maar snel in de obesiTAS. Want fruit zit boordevol vezels en het is ook nog goed voor de poe—perij'... Dus braaf stoppen we ook een stuk fruit in de schooltas.

Het is een taak op zich hoor: het bijhouden van alle schoolactiviteiten. Het komt erbij en uiteindelijk wil ik natuurlijk ook een betrokken ouder zijn, Maar hoe combineer ik het toch allemaal? Ik wil het allemaal goed doen, het liefst perfect maar dat gaat natuurlijk niet. Ik ben er bij wanneer er belangrijke momenten voor onze kinderen zijn, die wil ik niet missen. Hoe geweldig was het dat Maud haar eerste rol had als schaap in de kerststal afgelopen december (ze zat net 4 weken op school, zat ze op het podium met een kerk vol mensen). Overigens ook een voorbeeld van dat ik helemaal niet wist dat ze die rol uberhaupt had: dus, ik bracht Maud naar voren en ze werd meteen verkleed als schaap. Ik dacht, wat gebeurt er? Mijn moeder had haar haar prachtig ingevlochten, niks meer van te zien. Met een meisje uit groep 7 werd ze meegenomen en had ze dus haar eerste rol. Trots dat ik was, uiteraard!

Goed, het combineren. Ik maak keuzes: zo heb ik pas mijn werkagenda zo ingericht dat ik als hulpouder mee kon doen met een verkeersbordenspeurtocht, schuif ik uiteraard aan bij de 10-minutengesprekken (wij hebben er 20, dat is dan weer een voordeel ;), kijk in mijn lunchpauze naar de Palmpasen optocht van mijn kinderen en breng ik ze hoe dan ook zelf wanneer Sinterklaas aankomt op school. Ik probeer mij met regelmaat op te geven voor activiteiten, en als het niet lukt dan hebben we het er thuis over. We luisteren naar alle schoolverhalen en ik vind het belangrijk ze iedere ochtend zelf (of door Mark) naar school te brengen. Het moment van afscheid nemen is ook geen ding meer, en we hebben nu met elkaar een nieuw ritme gevonden. Een half jaar verder, het echte schoolleven is begonnen.