Vroeggeboorte: "Toen liep het allemaal anders..."

Zaterdagochtend 21 april. 33 weken en 5 dagen zwanger. Ik lig nog heerlijk in bed met onze oudste als ineens mijn vliezen breken. Er schiet van alles door mijn hoofd: nu al? Ze zijn nog te klein! Ik moet dit tegenhouden! Ze moeten nog verder groeien in mijn buik.

Nadat ik mijn zoontje uit bed stuur om een handdoek te pakken en zijn papa te roepen ontstaat er een soort automatische piloot. Ik bel het ziekenhuis en krijg de instructie zoveel mogelijk te blijven liggen, mijn man de spullen te laten pakken en zo snel mogelijk te komen.

Vanuit bed geef ik instructies aan mijn man wat er nog in de “vluchttas” moet en worden de jongens door opa opgehaald.

In de auto zijn we beiden vrij rustig en geven ons over aan de situatie. In het ziekenhuis blijkt dat de meiden het nog steeds goed doen en starten ze de longrijping en weeënremmers op.