Waarom een vakantie met kinderen echt anders is
'Things end, but memories last forever'
We zijn weer terug! We hebben 2,5 week doorgebracht in Italie. Zo'n 1250 km hebben we gereden om op de prachtige plek aan de Bloemenriviera te komen. En ik ben zo blij dat ik kan melden dat de autoreis goed ging. En wat een fijn, opgelucht gevoel als je eenmaal bij de locatie arriveert en je in de verte twee heel bekende mensen met een zomerhoed op ziet en die staan te zwaaien: paps en mams! Zo leuk! 9 dagen zouden we met elkaar op dezelfde camping verblijven, wij in een huisje, zij in de caravan. Veel gezelligheid dus en zo fijn dat de meiden met opa en oma mee naar zee konden terwijl wij de spullen uit konden pakken. Een luxe!
En dan, dan is het echt vakantie. En ondanks alle eerdere ervaringen sinds ik moeder ben, blijf ik vakantie toch linken aan de relaxmodus. Maar helaas... sinds een kleine 3 jaar heet onze vakantie een doe-vakantie. Niet stilzitten maar zandkastelen bouwen, zwemmen met de krokodil, 120x kijken hoe onze meiden trampoline kunnen springen, mee in de draaimolen, mee dansen, pannenkoeken bakken voor kinderen op de camping waardoor het meer lijkt op een kinderfeestje en niet te vergeten: uiteten gaan bij een restaurant waar ook heel veel te doen is voor kinderen. Onze vakantie in een notendop.
En nee, we kunnen niet afwisselen: als jij nu even gaat zwemmen dan lees ik mijn boek en straks doen we het andersom. Helaas, met een tweeling ben je altijd allebei bezig. Want, twee peuters kun je nu eenmaal niet alleen op pad laten gaan (al denken ze zelf van wel). Eerlijk is eerlijk, er was al meer vakantiegevoel dan vorig jaar. Tsjonge, twee ondeugende meisjes van 1,5 jaar en dan vakantie proberen te houden. NOT! We liepen er de hele dag achteraan en ze begrepen nog maar weinig van wat wij bedoelden. Dat is nu gelukkig anders: ze begrijpen heel veel, maar ze luisteren maar weinig ;) Daar zit dus nog een dingetje, maar goed... volgend jaar doen we weer een poging.
Daar kwam ook nog eens bij dat we allemaal hebben lopen kwakkelen tijdens de vakantie. De twee antibioticakuren en vele paracetamols hebben ons toch nog een fijne vakantie bezorgd. Balen was het wel, je hoopt fit te zijn en lekker te kunnen uitrusten. Niet gelukt, toch wel veel mooie momentjes. En daar houden we ons aan vast. Want daar zijn we ook goed in geworden: ook al is het misschien vooral heel vaak zwaar, we krijgen er erg veel voor terug. Houd je eraan vast tweelingmama's - en papa's ;) En het wordt makkelijker, echt... het was al ietsje makkelijker dit jaar ten opzichte van vorig jaar. Het bewijs: ik heb 1 heel boek uitgelezen! Een serie van Nicci French waar ik al jaren over doe, maar goed... 1 boek is uit!
Oja, en na die 9 dagen zijn we nog naar een andere locatie gegaan (een keertje extra in- en uitpakken kon er ook nog wel bij ;). We hebben nog een heerlijke week gehad aan het Meer van Lugano. En dat meer, dat zagen we vaak pas na het middagslaapje want elke ochtend werden de meiden wakker met de vraag, nou ja mededeling, of we eerst na het broodje naar de speeltuin konden gaan en daaaaaaaarna zwemmen. En niet andersom, daar viel niet over te discussieren. Na twee dagen stond er dus een bankje voor ons gereserveerd bij de speeltuin (in het zonnetje, dat dan weer wel) waar we een uur lang moesten kijken hoe Femm van de grote glijbaan ging en Maud van de 'kleine grote' (de grote was te spannend). Een andere moeder spreekt mij aan: 'Wel druk denk, zo twee tegelijk? Ik heb er eentje van ook bijna 3 en van 7 jaar. De vakanties zijn toch wel erg anders dan vroeger he?'.
De vakanties van 'vroeger'... het is nog maar ruim 3 jaar geleden maar kan mij nu al niet meer bedenken wat ik toen met mijn tijd deed? Ik las gerust drie boeken uit in een week tijd, lag heerlijk op mijn strandbedje (aangezien ik liever naar de zee en het strand kijk dan dat ik erin zit) en avonden lang zaten we op een terras. Tsjonge, dat waren de relaxe vakanties. Maar he, in de zee 'De krokodil' van Dirk Scheele zingen en de hele autorit 'Pippi Langkous kijken/zien, daar kan je ook heeeel zen van worden. Nou ja, laten we zeggen dat we er vrolijk van worden. Een vrolijke vakantie, waarin Maud en Femm ontzettend hebben genoten. Daar doe je het toch voor?!
Liefs, Wendy
P.S. In een volgende blog deel ik de tips voor een fijne autorit met kids en onze locaties.
