Alles tegelijk met een tweeling, ook ziek zijn!

We staan op station Arnhem en luisteren naar een man die op de voor iedereen toegankelijke 'Play me' piano speelt. Maud roept 'Pietje Klaas' en ik schiet in de lach. Ze bedoelt Sinterklaas want pakjesavond vierden we onder andere door Sinterklaasliedjes te zingen en te spelen op de piano. Ik denk terug aan de decembermaand. Het was dit jaar niet onze favoriete...

Zo was het lang stil op de blog. Dit alles doordat we ruim twee weken behoorlijk ziek zijn geweest. Het begon op 12 december, net na ons weekendje in Londen (ik ga daar nog een blog over schrijven) en ik kan zeggen dat we sinds afgelopen donderdag (29 december) er weer een beetje zijn. Zelf heb ik twee verschillende soorten griep achter de rug maar eigenlijk kunnen mama's helemaal niet ziek zijn. En zeker niet als je kinderen ook behoorlijk ziek worden. Maud en Femm hebben het flink te pakken gehad en werden steeds zieker. Uiteindelijk zat ik in een week tijd 3x bij de huisarts. Het was even een pittige tijd waarbij je soms ook niet meer weet hoe je je aandacht moet verdelen. Ze willen allebei bij mama zitten, bij mama slapen, mama moet je vasthouden... natuurlijk allebei tegelijk. Af en toe was ik behoorlijk wanhopig, de enorme vermoeidheid en zelf ziek... Maar je weet ook, straks zijn we weer beter en kunnen we weer relativeren. Na ruim twee weken zijn ze weer de oude, ze rennen en vliegen weer door het huis, dansen en zingen en kunnen onderling ook weer goed ruzie maken ;)

Maar door al het ziek zijn, hebben we afgelopen maand dus heel erg weinig gedaan. Alle leuke uitjes hebben we afgezegd en gingen aan ons voorbij. Het was niet onze favoriete maand maar de maand van de griepepidemie. Ook al waren er zeker ook mooie momenten hoor. Zo zijn mijn zus en haar man hier voor een week. Zij hadden Maud en Femm 4 maanden niet gezien. Dus dat was een mooi weerzien! We hebben een bijzonder jaar meegemaakt met elkaar, waarin mijn zus trouwde in Zuid-Frankrijk. Dat moment, daar met z'n allen, is onvergetelijk. Een herinnering voor het leven.

Ook mijn lieve vriendin uit Malawi is in deze maand voor een paar weken in Nederland en zag ik weer na ruim een half jaar, Ondanks de afstand is onze vriendschap er altijd en het is dan ook altijd meteen of we elkaar gisteren nog zagen. We delen een liefde voor Afrika. Zo kreeg ik een geweldig mooie kerstkaart van ons sponsorkind uit Kenia. Manu Charles, het kindje dat ik ontmoette in het weeshuis waar ik werkte toen hij 3 jaar was. Nu is hij 12 jaar en hij heeft een speciaal plekje in ons hart. Zo kregen we een berichtje van een medewerkster daar. Ze vertelde dat Manu een fotoboekje had gehad met daarin foto's van hemzelf (vroeger en nu) en daar moest een foto van ons samen in komen. Dit was zijn favoriete foto had hij gezegd... Ik kreeg tranen in mijn ogen.

Ondanks dat het dus een andere decembermaand was, was het wel een maand vol liefde en vriendschap. Gelukkig hebben we 2e Kerstdag toch samen met familie kunnen doorbrengen. Samen met familie zijn, dat is wat Kerst voor ons betekent.

Ik kijk op en zie de man achter de piano opstaan. Hij pakt zijn goedkope blikje bier en zwalkt het station uit. Ik vraag me af hoe hij Kerst heeft gevierd. Ik schat hem een paar jaar ouder dan ik en vraag me af wat zijn levensverhaal is. Het relativeren zal voor hem waarschijnlijk moeilijker zijn: want wanneer wordt het voor hem beter?

Ik wens iedereen, waar ook ter wereld, een mooi en liefdevol 2017. Tot in het nieuwe jaar! Liefs, tweelingmama