Yes, het is vrijdag! Oh, wacht... ik ben (tweeling)mama
Het is toch keihard werken moeders of niet soms? Met onze kids in huis, ben je nooit klaar. Als ik even terugkijk op mijn ochtend (heel eventjes, want heb er niet heel veel tijd voor), dan bestaat deze uit meisjes de fles brengen, verschonen, ontbijten met z'n allen, zelf douchen en aankleden, door naar de supermarkt en nog wat andere winkels voor de overige inkopen, de was opvouwen, het bed afhalen, hup die was erin en daarna nog even beneden en boven stofzuigen, Tsja, en dat was mijn 'vrije' zaterdagochtend.
De tijd van 'lekker relaxen in het weekend' of 'even heerlijk bijkomen' ligt al even achter ons. Met onze tweeling van nu 22 maanden is er geen moment rust in huis. Heel erg gezellig hoor, we lachen wat af en ik geniet van al onze wandelingen, de praatjes die ze nu krijgen en het knutselen maar ergens in m'n achterhoofd ben ik ook bezig met: ik moet dat nog doen en dit niet vergeten. Ik krijg post binnen over mijn pensioen... Oh, daar moet ik ook weer eens naar kijken en wat dingen voor regelen. En niet te vergeten de rekeningen enzo... Terwijl ik deze blog schrijf bedenk ik dat ik ook nog even een cadeautje moet gaan halen. En dit laatste herinnert mij eraan dat onze meiden over 2 maanden alweer 2 worden (stop de tijd!) en ik ook eens wil gaan bedenken wat we ze willen geven en wat we gaan doen. Het lijkt nog ver weg maar voor je het weet staat de herfst weer voor de deur.
Goed, eigenlijk staat dat hoofd dus nooit op de ruststand. Ik baal daar wel eens van hoor, kon ik alles maar wat makkelijker laten gaan en dan is het maar een keer niet klaar/af/op tijd... Maar daar maak ik me dan ook weer een soort van druk over waardoor de relaxstand helemaal ver te zoeken is.
Wat ik wel steeds meer besef is te leven in en te genieten van het nu. Gewoon het moment waar je met je kindjes heerlijk zit te spelen in het gras of wanneer we met elkaar een pannenkoek eten, een boswandeling maken... Ik probeer het echt, want we weten niet hoe morgen de dag eruit zal zien. Nu ik wat 'ouder' wordt, vallen er ook vaker (plotseling) mensen om je heen weg... En dan besef ik hoe dankbaar ik ben met wat we hebben, met elkaar en hoe we moeten genieten. En dat hou ik steeds meer vast. Onze meiden weten later echt niet meer dat het huis schoon was, maar wel dat we met ze in de zandbak speelden of samen herfstblaadjes gingen zoeken. Dus wat we vanmiddag gaan doen? We gaan heerlijk wandelen in het bos, inclusief even een bezoekje brengen aan een bosfair met brocante, vintage, food.... Daar wordt mama dan weer extra relax van ;) Fijn weekend!
P.S. Ik ben heel benieuwd hoe andere werkende tweelingmama's het allemaal georganiseerd krijgen? Tips zijn altijd welkom :)
