Twee peuters in huis: het opvoeden is begonnen!

Totdat onze tweeling ongeveer een jaar was twijfelde ik maar weinig aan mijn nieuwe 'job': het moederschap. Serieus, ik dacht ik het allemaal wel goed deed. Maud en Femm ontwikkelden zich goed, waren heel tevreden, het ritme zat er goed in (ok, behalve de nachten dan, dat kwam pas na 15 maanden...) en ze lachten meer dan dat ze huilden,

Maar dan... ineens zijn ze 16 maanden en sinds een maand of twee slaat regelmatig de twijfel toe: doe ik het wel goed?! Vraag jij het je ook vaak af of ligt dit aan mij (over onzekerheid gesproken...)? Het opvoeden is begonnen en ondanks dat ik geniet van deze leeftijd waar 'ontdekken' op nummer 1 staat, merk ik ook dat ik het wel wat vind hoor: dat opvoeden. Want wanneer doe je het goed of fout? Wat is goed of fout in het opvoeden? Je bent ineens ouder maar helaas is er geen handboek 'Hoe ben ik een goede ouder?' zoals er ook geen handboek bestaat als 'Hoe ben ik een ideaal kind?'. Elk kind is anders en elke ouder is anders... en je mag er zijn! Dat bedenk ik mij regelmatig en zeg het nu al tegen mijn kids: 'Hoe verschillend jullie ook zijn, je mag zijn wie je bent!'

Verschillende meiden hebben we zeker, daar is geen twijfel over mogelijk en ja, we hebben ze tegelijk. En juist daarom ben ik soms een beetje 'de weg kwijt'. Wat bij Maud werkt in de opvoeding, daar trekt Femm zich niks van aan of andersom. En wanneer doe je het dan wel of niet goed? Ik denk soms terug aan de tijd dat ze als hele kleine baby's naast elkaar in de box lagen. Druk was het zeker met 16 flesjes op een dag, maar ik had nog niks te maken met twee gillende meisjes die dezelfde bal willen hebben of met de vraag of ik nu (in)consequent bezig ben. Het ging allemaal vanzelf... Nu niet meer. Haren trekken, bijten of bovenop de tafel staan, het mag niet en daarin probeer ik ook zoveel mogelijk consequent te zijn. Maar ik vind het maar lastig en soms word je er ook behoorlijk wanhopig van. Die bal die Femm heeft wil Maud natuurlijk ook en tsja, daar hebben we er net maar eentje van. Want nee, we hebben niet al het speelgoed maal 2. Ze moeten toch echt leren delen want het is hier al Bart Smit dus laat staan als we alles dubbel zouden aanschaffen of krijgen. Maar ik snap ook dat delen niet altijd leuk is. Je wordt als tweeling geboren en daardoor ben je vanaf dag 1 al samen, maar het betekent niet altijd dat het leuk is (meestal wel, maar niet altijd...). Dus ik pak toch maar twee andere speeltjes uit de kast en geef deze aan beide dames, toch weer een beetje inconsequent?

Binnen een minuut zijn Maud en Femm, uiteraard, uitgekeken op het net gepakte speelgoed en gaan verder met hun 'ontdekkingstocht'. En de vraag schiet weer door mijn hoofd: 'Wat mag wel en wat mag niet?!' Een boekenkast opentrekken en dan rondsjouwen met een stapel Nicci French thrillers, mag dat ook niet? Of de afstandsbediening die op de bank ligt, moeten ze daar wel of niet van afblijven? Ja, eigenlijk wel maar soms ook niet. Want ach, het kan niet kapot en dan zijn ze weer tevreden... Geen geschreeuw en gegil, maar maar wel behoorlijk inconsequent! Maar ja, altijd inconsequent is ook consequent toch? ;) En anders ik hoor mezelf de hele dag 'nee, nee, nee' zeggen, met als gevolg dat Femm direct 'Nee, nee, nee' terug zegt. Het zijn zo'n beetje de eerste woordjes die ze heeft geleerd. Oeps!

Ik heb dus besloten dat ik wat minder 'nee' ga zeggen maar wel consequent blijf: ruzie maken of op de tafel klimmen is 100% 'nee', de tijdschriften uit de mand halen en 'lezen' totdat er niks van over is of de afstandsbediening pakken? Vooruit, ik zeg dit keer 'ja'.

P.S. Ken je de kaarten van Relax Mama? Humoristische kaarten die altijd weer relativeren. Een aantal leuke quotes:

'Altijd inconsequent is ook consequent'

.'Die andere moeders doen ook maar wat'

'Vergeet alles wat je denkt te weten over goede moeders'