Nog twee weken, precies 14 dagen, dat zijn 336 uur of 20.160 minuten... Dan zijn we weer een stap dichter bij ons 'normale' leven. Het aftellen is begonnen, de kinderen gaan bijna weer naar school! Ik kijk er wel naar uit. Al vind ik het ook gezellig met de kids thuis en is het minder strakke ritme nu wel lekker (je raakt overal aan gewend he ;), toch merk ik dat de dagen soms lang zijn en dat onze meiden ook meer uitdaging zoeken. Op een gegeven is het spelen in de speeltuin, een wandeling door het bos, de schooltaakjes aan de keukentafel of een film kijken ook wel een beetje klaar. Ik weet dat ik het stiekem ook zeker ga missen deze tijd met elkaar en dat maakt deze periode dubbel. Uit een

Het krijgen van een tweeling leert ons veel. 6x wat tweelingmoeders hierover zeggen: 1. 'Ik weet nu dat goed goed genoeg is. Ik laat mijn perfectionisme los en het komt zoals het komt.' 2. 'Ik kies voor een combinatie van structuur en flexibiliteit. Structuur is belangrijk maar daarbij dan wel 'go with the flow'. En wat ik heb geleerd: het komt uiteindelijk allemaal goed.' 3. 'Ik ben veel makkelijker geworden. En mijn kinderen leren ook om te wachten en geduldig te zijn (soms ;). Geduld geduld... geduld.' 4. 'Ik heb ervaren dat de drukte eigenlijk wel meevalt. Anderen probeerde mij van tevoren 'bang' te maken en ik heb geleerd dat het goed komt.' 5. 'Ik maak mij niet meer druk over wat and

Hans, papa van een tweeling van vijf jaar, werd in februari voor de derde keer vader van zijn zoontje Gijs. Maar terwijl zijn vrouw beviel, lag hij op de IC. Hij was ziek, kreeg er corona bij, raakte eenzaam in coma en overleed op 8 april. Stichting Still-fotograaf Miranda vertelt: "Ik werd gebeld. Of ik een bevalling zou willen fotograferen van een gezonde jongen. Papa kan niet bij de bevalling aanwezig zijn omdat hij in kritieke toestand op de IC ligt. Hoe mooi zou het zijn als er beelden worden gemaakt, zodat hij deze kan bekijken." Ook de mama vertelt het schrijnende verhaal: "Ik was 38 weken zwanger van ons derde kindje. Een wondertje dat ons zomaar toekwam. Onze tweeling van 5 was hele

Je denkt er misschien niet over na of je kind alles wel kan zien of twijfelt juist of jouw peuter wel goed ziet. Hoe kom je erachter en wat is belangrijk? Ik heb de eerste drie levensjaren van onze tweeling geen moment getwijfeld aan het zicht. Eerlijk gezegd, ik dacht er niet zo over na. Misschien omdat zowel Mark als ik geen bril hebben, of omdat Maud het gewoon heel goed wist te 'verbergen'. Het is ons nooit direct opgevallen in ieder geval. Tot het bezoek aan het consultatiebureau eind 2017. Beide meisjes kregen de oogtest. Met Femm ging dat goed, kon alles op haar manier vertellen wat ze zag. Die kunnen we weer afvinken, dacht ik. Toen mocht Maud. Ik weet nog goed hoe ze op mijn schoot

Afgelopen weken deden veel (tweeling)mama's mee met onze gave winactie 'Win een doos met zes flessen wijn Chateau Quarantaine t.w.v. € 55! Extra mooi is: met elke slok die je neemt steun je ook nog eens de horeca in deze moeilijke, heftige en onzekere tijden. Vandaag, op Moederdag, maken we de winnaar bekend.... AND THE WINNER IS...... Karin, van harte gefeliciteerd met deze mooie prijs, proost! Stuur ons je adresgegevens via dit formulier en de wijn komt z.s.m. jouw kant op? Niet gewonnen? Je kunt Chateau Quarantaine nog steeds online bestellen en steun direct jouw favoriete horecagelegenheid. Doe je mee? #steundehoreca Proost, op een fijne Moederdag! Lieve groetjes, Wendy

Als ik terugkijk op de afgelopen vijf jaar was er vaak een meisje ziek. Ging het weer even twee weken goed, was de volgende weer aan de beurt. Natuurlijk, peuters zijn snel vatbaar, tweelingen steken elkaar ook aan en zeker als ze ook naar het kinderdagverblijf gaan is er continu wel eentje met een snotneus. Maar soms voel je, het klopt niet... hier moet iets aan gebeuren. Allereerst voor het kind, die vermoeid en wanhopig raakt, vaak thuis moet blijven en natuurlijk ook voor de ouders: de gebroken nachten breken op en je wilt gewoon dat je kind gezond en blij is! Dit hadden wij met Femm. Sinds dat ze ongeveer 3,5 jaar was kreeg ze steeds vaker last van oor- en keelontstekingen. Er kwamen da

Wat moet dat pittig zijn: net bevallen van een tweeling en dan mag er niemand komen helpen. Gelukkig is er nu goed nieuws voor alle pas bevallen tweelingmoeders! Toen ik net bevallen was van twee baby’s, nu vijf jaar geleden, wist ik me eerlijk gezegd geen raad. Twee piepkleine baby’tjes die heel veel huilden, de hele dag in de weer met flesjes en de borst en zelf ook nog een moeizaam herstel. En dan was mijn man ook nog eens net aan een nieuwe baan begonnen… Zonder de hulp van mijn kordate schoonmoeder van in de zeventig had ik het niet gered. Zij sliep heel veel nachtjes op de bank, hielp me met de nachtvoedingen en paste af en toe een paar uurtjes op zodat wij even konden bijkomen. Voor t

Pauline schreef een paar weken geleden voor Tweelingmama Magazine. Terwijl ze haar verhaal deelt is ze al hoogzwanger en in het ziekenhuis opgenomen: "Ik lig nu aan de CTG en op de achtergrond klinkt jullie hartslagjes." Lees haar hele verhaal in ons magazine. Afgelopen week ontvingen we een mail van Pauline: ze is mama geworden van Noor en Siem. Ze vertelt: "Het gaat super goed. Noor en Siem zijn heel relaxt en groeien goed." Gefeliciteerd lieve Pauline, we wensen jou samen met je gezin al het geluk van de wereld toe!

'Mark, Wendy... jullie moeten wakker worden...' Ergens in de verte hoor ik een stem. 'Ze huilen heel veel, we krijgen ze niet stil.' Slaperig doe ik mijn ogen open. Ik zie een verpleegkundige maar ken haar niet. Ze gaat verder: 'Het enige dat helpt is buidelen denk ik, dus kan 1 van jullie meekomen?' 'Ga jij maar Mark dan kom ik straks....'. 1 zin, een zin die lang in mijn hoofd is rond blijven spoken. Hoe had ik dat kunnen zeggen? Het was de zin na mijn bevalling. Een bevalling die ik anders had voorgesteld, eentje waar ik vijf dagen over gedaan heb, die mij totaal had uitgeput. Na de bevalling werd Femm direct meegenomen en Maud had ik een paar seconden mogen vasthouden. Hectiek, onrust,