“Breng jij ze even naar bed?​” “Ja, doe ik”. 'Even'... Dat woord heeft sinds de geboorte van onze tweeling een hele andere betekenis gekregen. ‘Even’ is vier keer zo lang geworden ten opzichte van ons leven zonder tweeling. Ik hield van 'even'. Even lekker doorpakken, even een kopje warme thee drinken, even iets regelen. ​ ​ 'Even' de tweeling naar bed brengen, om te gieren eigenlijk. ​ ​ Het begint al op de trap. Zoon vraagt: “Mama, tillen?” Want ja, zeg nou zelf, wie wil er nu niet naar boven getild worden al knuffelend met mama. Meteen daarop volgt dochter: “Ik ook tillen!” Al knuffelend, giebelend en knorrend breng ik zoon naar boven en ga naar beneden om dit ritueeltje te herhalen.​ ​ E

“Als straks je kinderen allemaal naar school gaan, heb je je oude leventje weer terug!!” De schoolpleinmoeder die me dat mededeelde, heeft me enorm geïnspireerd. Kijkend in de bakfiets, moet ze gedacht hebben dat ik heel ongelukkig ben? Terwijl daar toch op dat moment drie heel keurige koorknaapjes zaten, die niet bewogen (weer voor dikke jassen en sjaals) en die nog eens heel tevreden waren op dat moment. Vrolijk wachtend op hun grote zus, die bijna uit school kwam. Maar ik vroeg me ook gelijk af wat ze dan bedoelde? Uitslapen met een kater? Op de bank hangen en series kijken? Werken bij twee baantjes zodat ik maximaal kan gaan stappen elke week... Of zoeken naar de liefde van mijn leven? M

Bregje deelt elke zes weken haar verhaal als tweelingmama. Dit keer over haar bevalling. De baby’s hadden het na 36 weken nog steeds erg gezellig daarbinnen, dus ‘de datum’ werd bepaald. De datum waarvan ik hoopte dat ik hem enerzijds niet zou gaan halen, al was iedere dag veilig in de buik wél mooi meegenomen voor de jongens. Ten eerste zag ik onwijs op tegen een inleiding. Bij onze dochter hebben ze tijdens het tweede deel van de bevalling een infuus aangekoppeld met oxytocine, omdat de boel stagneerde. Het resultaat: een verschrikkelijke weeënstorm, heel veel kots, een oh zo gevreesde knip, vaccuumpomp, en twee liter bloedverlies. En natuurlijk een wolk van een dochter. Maar van die horro

'Je denkt dat je hier bent omdat er iets mis is, maar ik zie toch echt twee hartjes kloppen.’ Wat?? Huh?? Hoe kan dat nou? Twee? Een moment van grote verbazing. We kijken van elkaar naar het scherm en naar de verloskundige. Haar lach is enorm. Het is dus geen grapje. Misschien is het zelfs wel geweldig... Ja, dat is het! Twee hartjes, dit is fantastisch! Op deze zondagmiddag start voor mij het tweelingmoederschap. Ik ben pril zwanger, en een uur eerder dacht ik nog dat er iets goed mis was. Ik mocht meteen komen voor een eerste echo, zodat we duidelijkheid zouden hebben over wat er in mijn buik aan de hand was. Dat daar twee kleine minimensjes rondzwommen, was het allerlaatste wat ik had kun

Naast mij zit Mark Ajax te kijken. Precies 5 jaar geleden keek hij ook Ajax maar moest hij richting huis komen... Mijn vliezen waren gebroken en ik werd opgenomen in het ziekenhuis, zwanger maar nog bijna zeven weken te gaan voor de uitgerekende datum. Gek genoeg was ik heel relaxed in het ziekenhuis, de hormonen hebben mij vast een beetje 'geholpen'. Ik had vertrouwen dat het goed ging komen, en met weeënremmers liet de bevalling nog een paar dagen op zich wachten. Ondanks vier heftige nachten in de verloskamer. Vijf dagen later, op 10 november werden Maud en Femm geboren. De eerste periode na de bevalling was een heftige en onzekere periode. Je bevalt al van twee kindjes tegelijk, wat natu

Marcella woont met haar man en tweeling in Vietnam en deelt iedere zes weken haar belevenissen aan de andere kant van de wereld. Het eerste jaar was een echte ontdekkingstocht. Een nieuwe cultuur met andere gebruiken en ander eten. Wat vinden de jongens het Vietnamese eten lekker! De favorieten van Colin en Scott zijn de ‘Phở’ en ‘Nem Rán’ (in Nederland bekend als de loempia, al is die in Hanoi anders dan degene die we in Nederland gewend zijn). Phở is een bouillon van kip of rund met daarin noedels, deze wordt door de Vietnamezen vooral als ontbijt gegeten. De jongens eten deze soep het liefst iedere dag en het maakt hierbij niet uit of dit voor ontbijt, lunch of diner is. Traditioneel fees